ما می‌دانیم این قمرها کم و بیش بایستی وجود داشته باشند و به دور سیارات میزبان خود گردش کنند اما تحقیقی جدید، سرنخی به ما می‌دهد که چرا هنوز نتوانسته‌ایم برای این سیارات قمری پیدا کنیم: ممکن است این سیارات بیگانه از مهمان‌نوازی زمین برای قمرش هیچ بویی نبرده باشند!یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه نانجینگ چین، شبیه‌سازی‌های بسیاری از سیارات فراخورشیدی، ستاره‌های میزبانشان و قمرهای فرضی که به هر کدام نسبت داده‌اند را در تحقیق خود اجرا کرده‌اند. داده‌های مربوط به سیارات و ستاره‌هایشان بر مبنای داده‌های واقعی و تایید شده از سیارات کشف شده بوده است. سیاراتی که اکثریتشان در فواصل بسیار نزدیک به خورشیدهایشان در گردشند.در شبیه‌سازی‌های صورت گرفته، به هر سیاره، تعداد 500 قمر در اندازه‌ها و پارامترهای مداری گوناگون داده شد. چیزی که در این شبیه‌سازی‌ها مشاهده شده این بود که در طول زمان، به دلیل نزدیکی زیاد سیاره تا ستاره‌اش، سیاره بخشی از جو خود را از دست می‌دهد. مورد دیگر این بود که به تدریج از قدرت گرانشی سیاره برای حفظ قمرش در یک مدار پایدار کاسته می‌شود. اینگونه آرام آرام قمر وارد مدارهای بیضوی شده و در نهایت به طور کامل از وابستگی گرانشی سیاره خود رها می‌شود. در پایان شبیه‌سازی‌ها تعداد بسیار کمی قمر برای این سیارات بیگانه در مدارهای پایدار باقی ماند. در بسیاری موارد نیز هر 500 مورد قمر سیاره ناپایدار بوده و پایان خوبی در انتظارشان نبوده است.