موقعیت زنده ایستگاه فضایی بین المللی
ایستگاه فضایی چیست و کجاست؟
عرض جغرافیایی: °
طول جغرافیایی: °
برای نمایش موقعیت زنده ایستگاه فضایی بین المللی از api های https://www.openstreetmap.org , https://wheretheiss.at استفاده شده است.کدنویسی شده توسط هی کد
ISS به‌عنوان یک آزمایشگاه تحقیقاتی در شرایط ریزگرانش و محیط فضایی عمل می‌کند و میزبان تحقیقات علمی در حوزه‌های مختلفی از جمله اخترزیست‌شناسی، نجوم، هواشناسی و فیزیک است. این ایستگاه همچنین به‌منظور آزمایش سامانه‌های فضاپیماها و تجهیزات مورد نیاز برای ماموریت‌های طولانی مدت آینده به ماه و مریخ مناسب است.
در ۲نوامبر۲۰۰۰ اولین فضانوردان با اقامت طولانی مدت به این ایستگاه اعزام شدند و از آن زمان تاکنون ISS به‌طور دائم دارای سرنشین بوده که بدین ترتیب رکورد طولانی‌ترین اقامت انسان در مدار لئو را به‌خود اختصاص داده است. چنین رکوردی پیش‌از‌این به ایستگاه فضایی میر روسیه با حدود ۱۰ سال اقامت مداوم انسان در این مدار تعلق داشت.
توسعه و مونتاژ ایستگاه مذکور همچنان ادامه دارد و آخرین ماژولی که به این ایستگاه اضافه شد، نائوکا (Nauka) نام داشته و متعلق به روسیه است. این ماژول در سال ۲۰۲۱ و حدود ۱۰ سال پس از ماژول لئوناردو (Leonardo) آمریکا به فضا رفت. تا اوت۲۰۲۱، ۲۴۴ فضانورد و گردشگر فضایی از ۱۹ کشور مختلف به ایستگاه فضایی بین‌المللی سفر کرده‌اند که بسیاری از آن‌ها چند بار به این ایستگاه اعزام شده‌اند. دراین‌میان آمریکا و روسیه به‌ترتیب با ۱۵۳ و ۵۰ فضانورد، بیشترین خدمه را به این ایستگاه فرستاده‌اند و پس از آن کشورهای ژاپن، کانادا، ایتالیا، فرانسه و آلمان قرار گرفته‌اند.
علی‌رغم مشکلاتی که طی سال‌های اخیر در ایستگاه فضایی مشاهده شده، ISS تاکنون به فعالیت خود ادامه داده است. از جمله مهم‌ترین این مسائل می‌توان به مشاهده ترک‌ها و نشتی‌های ریزی در بدنه ایستگاه فضایی اشاره کرد و شبهه‌هایی را درباره امکان فعالیت ایمن این ایستگاه برای سال‌های آینده ایجاد نمود. باهمه‌این‌ها مطابق مجوزی که در دسامبر۲۰۱۸ صادر شده است، ضمن تامین بودجه ISS تا سال ۲۰۲۵، مقرر گردید از ایستگاه فضایی بین‌المللی تا سال ۲۰۳۰ استفاده شود.
سرعت ایستگاه فضایی بین‌المللی
ایستگاه فضایی بین‌المللی با سرعتی معادل ۲۷۶۰۰ کیلومتر در ساعت به‌دور زمین در گردش است و تقریبا هر ۱ ساعت و نیم یک بار حول سیاره خاکی می‌چرخد؛ بنابراین ISS در طول شبانه‌روز تقریبا ۱۵ مدار کامل دور زمین می‌زند. ایستگاه مذکور درحال‌حاضر بزرگترین ساخته دست بشر در فضا محسوب می‌شود که به‌طور منظم با چشم غیرمسلح از نقاط مختلف زمین قابل مشاهده است.در ۲نوامبر۲۰۰۰ اولین فضانوردان با اقامت طولانی مدت به این ایستگاه اعزام شدند و از آن زمان تاکنون ISS به‌طور دائم دارای سرنشین بوده که بدین ترتیب رکورد طولانی‌ترین اقامت انسان در مدار لئو را به‌خود اختصاص داده است. چنین رکوردی پیش‌از‌این به ایستگاه فضایی میر روسیه با حدود ۱۰ سال اقامت مداوم انسان در این مدار تعلق داشت.
ساختار ISS
ISS به دو بخش کلی تقسیم می‌شود؛ بخش مداری روسیه (ROS) که روس‌ها آن را اداره می‌کنند و بخش مداری ایالات متحده (USOS). اپراتوری USOS را آمریکا به‌همراه چندین کشور دیگر برعهده دارند. ایستگاه فضایی بین‌المللی متشکل از ماژول‌های قابل سکونت تحت فشار، خرپاها، آرایه‌های خورشیدی فتوولتائیک (فناوری تبدیل نور به الکتریسیته)، رادیاتورهای حرارتی، درگاه‌های اتصال فضاپیما، محل‌های آزمایش و بازوهای رباتیک است. ماژول‌های اصلی ایستگاه فضایی بین‌المللی توسط حامل‌های فضایی روسیه و آمریکا در فضا مستقر شده‌اند.توسعه و مونتاژ ایستگاه مذکور همچنان ادامه دارد و آخرین ماژولی که به این ایستگاه اضافه شد، نائوکا (Nauka) نام داشته و متعلق به روسیه است. این ماژول در سال ۲۰۲۱ و حدود ۱۰ سال پس از ماژول لئوناردو (Leonardo) آمریکا به فضا رفت. تا اوت۲۰۲۱، ۲۴۴ فضانورد و گردشگر فضایی از ۱۹ کشور مختلف به ایستگاه فضایی بین‌المللی سفر کرده‌اند که بسیاری از آن‌ها چند بار به این ایستگاه اعزام شده‌اند. دراین‌میان آمریکا و روسیه به‌ترتیب با ۱۵۳ و ۵۰ فضانورد، بیشترین خدمه را به این ایستگاه فرستاده‌اند و پس از آن کشورهای ژاپن، کانادا، ایتالیا، فرانسه و آلمان قرار گرفته‌اند.
کاربردهای ISS یا ایستگاه فضایی بین المللی چیست؟
ISS باتوجه‌به برخوردار بودن از شرایط ریزگرانش و استقرار در فضا به‌عنوان بستری مهم برای انجام آزمایش‌های علمی مختلف محسوب می‌شود و فضاپیماهای باری به‌طور مداوم در حال انتقال محموله‌های علمی به این ایستگاه و بازگرداندن آن‌ها به زمین هستند. شاید بارزترین آزمایش ISS را بتوان طیف‌سنج مغناطیسی آلفا (Alpha Magnetic Spectrometer به‌اختصار AMS) دانست که برای تشخیص ماده تاریک و پاسخگویی به سوالات اساسی در مورد جهان ما طراحی شده است و به‌گفته ناسا به‌اندازه تلسکوپ فضایی هابل اهمیت دارد. البته حضور طولانی مدت فضانوردان در فضا برای آن‌ها چندان بی‌خطر هم نیست! چرا که محیط فضا و تشعشعات فضایی (شامل پروتون‌ها و دیگر ذرات باردار زیراتمی باد خورشیدی و همچنین پرتوهای کیهانی)، میزان خلاء بالا، دماهای شدید و شرایط ریزگرانش، زندگی در در آنجا را سخت می‌کند. دانشمندان برای این منظور تاکنون آزمایش‌های مختلفی را انجام داده‌اند تا دریابند زندگی طولانی در فضا چه مشکلاتی را برای فضانوردان، چه از نظر فیزیکی و چه از نظر روانی، ایجاد می‌کند و با شناخت آن‌ها راه‌هایی را برای محافظت از آن‌ها ابداع کنند.علی‌رغم مشکلاتی که طی سال‌های اخیر در ایستگاه فضایی مشاهده شده، ISS تاکنون به فعالیت خود ادامه داده است. از جمله مهم‌ترین این مسائل می‌توان به مشاهده ترک‌ها و نشتی‌های ریزی در بدنه ایستگاه فضایی اشاره کرد و شبهه‌هایی را درباره امکان فعالیت ایمن این ایستگاه برای سال‌های آینده ایجاد نمود. باهمه‌این‌ها مطابق مجوزی که در دسامبر۲۰۱۸ صادر شده است، ضمن تامین بودجه ISS تا سال ۲۰۲۵، مقرر گردید از ایستگاه فضایی بین‌المللی تا سال ۲۰۳۰ استفاده شود.