محققان روشی را توسعه داده‌اند که طی آن از سیگنال ماهواره‌های منظومه مخابراتی استارلینک (Starlink) شرکت اسپیس‌ایکس (SpaceX) جهت موقعیت‌یابی با دقت بالا روی زمین استفاده می‌شود. پژوهشگران در این شیوه که از طریق آن می‌توان مانند ماهواره‌های جی‌پی‌اس به تعیین موقعیت پرداخت، از سیگنال‌های ۶ ماهواره استارلینک به‌منظور مشخص کردن موقعیت مکانی با دقتی در حدود ۸ متر بهره گرفتند.
محققان برای استفاده از سیگنال‌های ماهواره‌ها نیازی به کمک اسپیس‌ایکس و دسترسی داده‌های ارسالی از طریق ماهواره‌ها نداشتند و فقط از اطلاعات مربوط به موقعیت و حرکت ماهواره‌ها استفاده کردند. زک کساس (Zak Kassas)، محقق دانشگاه ایالتی اوهایو (Ohio State University) آمریکا، می‌گوید: «ما برای این منظور سیگنال‌ها را دریافت کرده و الگوریتم‌های پیچیده‌ای را برای تعیین موقعیت مکانی خود طراحی کردیم.»
کساس و تیم تحقیقاتی او منظومه استارلینک را مورد مطالعه قرار داده و سیگنال‌های ارسالی از آن‌ها را تجزیه‌وتحلیل کردند. آن‌ها الگوریتمی را توسعه دادند که می‌تواند از سیگنال‌های چندین ماهواره برای تعیین موقعیت روی زمین بهره بگیرد. محققان سپس با استفاده از یک آنتن سعی کردند از طریق ماهواره‌های استارلینک موقعیت آن را تعیین کنند.
آن‌ها توانستند موقعیت آنتن را با دقت حدودا ۷.۷ متر تعیین کنند. برای مقایسه، ماهواره‌های جی‌پی‌اس به‌طور کلی چنین کاری را با دقت ۰.۳متر تا ۵ متر انجام می‌دهند. به‌گفته کساس، این تیم با استفاده روش‌های مشابه از طریق دیگر منظومه‌های ماهواره‌ای مدار لئو نیز توانست موقعیت‌یابی را با دقتی کمتر، در حدود ۲۳ متر، انجام دهد.
اسپیس‌ایکس تاکنون بیش از ۱۷۰۰ ماهواره استارلینک را به فضا پرتاب کرده است و قصد دارد در نهایت ۱۲ هزار و در صورت کسب مجوز‌های لازم ۴۲ هزار ماهواره را در مدار زمین قرار دهد؛ امری که با هدف پوشش سراسری جهان برای ارائه خدمات اینترنتی صورت می‌گیرد. کساس می‌گوید: «با افزایش تعداد ماهواره‌های استارلینک، دقت ناوبری و موقعیت‌یابی از طریق سیگنال‌های آن‌ها نیز بیشتر می‌شود.»
این اولین باری است که محققانی خارج از شرکت اسپیس‌ایکس پژوهشی را برای کاربردهای ناوبری با استفاده از منظومه استارلینک انجام می‌دهند. یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد ماهواره‌های این منظومه ممکن است در آینده بتوانند به‌عنوان جایگزینی برای ماهواره‌های جی‌پی‌اس مطرح شوند.