آزمایش موفقیت‌آمیز ارتباط لیزری بین ماهوارهها توسط یک شرکت روسی
شرکت روسی بورو-۱۴۴۰ از موفقیت‌آمیز بودن آزمایش‌های اولیه ارتباط لیزری بین دو ماهواره خبر داد که در رقابت با سامانه ماهواره‌ای استارلینک راه‌اندازی شده است و هدف آن ایجاد خدمات پهن‌باند انتقال داده است که بتواند ارتباط پرسرعت را با کمترین تاخیر، در سراسر جهان تامین کند. شروع این پروژه از سال ۲۰۱۳ آغاز شده و اکنون پس از سال‌ها کار مداوم به نقطه عطف خود رسیده است؛ گفتنی‌ست ماهواره‌های این مجموعه در مدار لئو زمین قرار خواهند گرفت.
در تاریخ ۳۰اردیبهشت اولین آزمایش دستگاه‌های ارتباطی با سرعت ۱۰ گیگابایت بر ثانیه بین دو دستگاه ماهواره ارسال شد که با فاصله ۳۰ کیلومتری از هم جدا شده بودند؛ این شرکت قصد دارد بعدا اتصال لیزری بین این دو ماهواره را آزمایش کند. در این آزمایش، دو دستگاه ماهواره دویست گیگابایتی، اطلاعات را با سرعت ده گیگابیت بر ثانیه از فاصله سی کیلومتری مخابره کردند.
یکی از مقامات وزارت دیجیتال‌سازی روسیه (Ministry of Digital Development, Communications and Mass Media)، در مورد نتایج آزمایش می‌گوید: «اینترنت ماهواره‌ای بدون وقفه و ارتباطات مبتنی بر چنین فناوری در دورافتاده‌ترین مناطق روسیه و مناطقی که امکان استقرار دکل‌های ارتباطی و اینترنت وجود ندارد، مفید خواهد بود.»
سامانه ارتباطات لیزری یا اپتیکال (نوری)
ارتباطات لیزری یا اپتیکال (نوری)، می‌توانند مسافت‌های زیادی را در فضا با قدرتی بسیار بیشتر از امواج رادیویی طی نمایند و سرعت ارسال داده‌های چنین سامانه‌‌ای بین ۱۰ تا ۱۰۰ برابر سرعت ابزارهای فعلی افزایش است.
لیزرها علاوه بر تسریع انتقال داده، به دلیل قابلیت‌های قوی ضد تداخل الکترومغناطیسی، امنیت بیشتری را نیز فراهم می‌کنند.
پروژه‌های مخابرات لیزری برای برقراری ارتباطات در فضا
از نمونه پروژه‌هایی که از مخابرات لیزری پیش از این نیز برای برقراری ارتباطات در فضا استفاده کرده‌اند؛ می‌توان به اولین نسل ترمینال ارتباطات لیزری کندور (Condor)، متعلق به یک شرکت آلمانی مایناریک (Mynaric)، اشاره کرد.
همچنین، چین اولین آزمایش ارتباط نوری ماهواره به زمین با سرعت فوق‌العاده (تنها بیش از ۱۰۰ ثانیه) انجام داد؛ این منظومه متعلق به شرکت چینی فناوری ماهواره چانگ گوانگ (Chang Guang) با برنامه‌ریزی برای گسترش این منظومه ماهواره‌ای به ۱۳۸ ماهواره در سال ۲۰۲۴ و تکمیل فاز دوم تا سال ۲۰۲۵، با شبکه‌ای متشکل از ۳۰۰ ماهواره قرار است در فناوری ارتباطات ماهواره‌ای تسلط بیشتری پیدا کند.
در ضمن موفقیت بزرگ در ارتباطات ماهواره‌ای با زمین توسط تاسواره (نوعی ماهواره کوچک) ۳۵ کیلوگرمی نورست تی دی (NorSat-TD) نروژی، کاربرد ماهواره‌های کوچک‌تر را که برای توسعه، پرتاب و بهره‌برداری، مقرون‌به‌صرفه‌تر از فضاپیماهای سنتی هستند، بسیار گسترش می‌دهد.
تاسواره نورست از دو فناوری حیاتی برای ارتباطات نوری استفاده می‌کند؛ اولین فناوری کنترل دقیق نحوه قرارگیری برای فضاپیماهای کم جرم را به طور دقیق و پیوسته با ارتباط با یک ایستگاه زمینی در مدارش تراز می‌کند.
سامانه ارتباط لیزری اسمال کت (SmallCAT)، دومین جز ضروری این ماهواره که به رهبری سازمان تحقیقات علمی کاربردی هلند (Netherlands Organisation for Applied Scientific Research به اختصار TNO)، توسعه یافته است که شامل یک پایانه لیزری با کیفیت بالا و یک آینه متحرک می‌شود که برای قفل کردن پرتو نوری باریک به طور دقیق روی یک دیده‌بان ایستگاه زمینی ضروری است.
در همین راستا، کشورهایی چون آمریکا، فرانسه، ژاپن و سازمان‌هایی چون ناسا، سازمان فضایی اروپا (ESA)، شرکت اروپایی ایرباس (Airbus) و غیره تلاش‌های موفق و موثری به منظور ایجاد ارتباطات لیزری ماهواره‌ای برای خدمت رسانی به مردم داشتند.
هم اکنون ارتباطات لیزری یا اپتیکال به یک روند جهانی برای برقراری ارتباطات فضایی دور و نزدیک و ارتباطات بین ماهوارهها در حال جایگزین شدن با مخابرات رادیویی معمول است.