به گزارش اسوشیتدپرس،این کلاستر حدود 150 هزار ستاره را درون خود جای داده است، با وجود این یک کلاستر کوچک محسوب می‌شود. این کلاستر درون صورت فلکی خرگوش قرار دارد که با زمین 41 هزار سال نوری فاصله دارد و ستاره‌های آن در یک فضای کروی به قطر 118 سال نوری جمع شده‌اند.
معمولا کلاسترهای ستاره‌ها در مرکز کهکشان راه شیری قرار دارند، اما این کلاستر در فاصله زیادی از مرکز کهکشان شناسایی شده است. به همین علت برخی از متخصصان معتقدند این کلاستر در اطراف یک کهکشان کوتوله درون کهکشان راه شیری تشکیل شده است.
تصویری که این اطلاعات بر اساس آن به دست آمده است، در هفته جاری توسط ناسا منتشر و در سال‌های 1995 و 1997 توسط دوربین Wide Field Planetary Camera 2 که روی تلسکوپ فضایی هابل نصب شده، گرفته شده است.
در این تصویر ستاره‌های جوان با رنگ زرد و ستاره‌های پیر که در دوره‌های پایانی حیات خود هستند با رنگ قرمز مشخص شده‌اند. در چنین تصاویری معمولا ستاره‌هایی که به تازگی متولد شده‌اند، با رنگ آبی مشخص می‌شوند، اما در کلاستر Messier 79 ستاره‌های آبی رنگ سن بیشتری دارند. در واقع برخی از این ستاره‌ها تولید‌کننده هلیوم بوده‌اند و هلیوم موجود در آن‌ها تمام شده و هلیوم موجود در هسته آن‌ها مشتعل شده است. سایر ستاره‌های آبی نیز از برخورد یک یا دو جفت ستاره غیرمرتبط با هم تشکیل یافته‌اند.