این رویداد موفقیت‌آمیز بخشی از پروژه ناسا در پخش ویدئوهایی با پهنای باند بالا و داده‌های دیگر از عمق فضا است و مأموریت‌های بعدی انسان را در قلمرویی فراتر از مدار زمین امکان‌پذیر می‌کند.
نحوه عملکرد ارتباطات نوری فضای عمیق
در آغاز سال ۱۹۲۸، یک مجسمه کوچک از شخصیت گربه کارتونی به نام «فلیکس گربه» که شاید بسیاری از افراد آن را با نام «گربه ملوس» به یاد بیاورند در پخش آزمایشی برنامه‌های تلویزیونی نمایش داده شد.
در همین رابطه بخوانید: پیشران لیزری ناسا انسان را ظرف یک ماه و نیم به مریخ می‌رساند!
امروزه، ویدئوهایی که گربه‌ها شخصیت اصلی آن‌هاست، بخشی عمده‌ای از محتوای پرطرفدار آنلاین را به خود اختصاص داده‌اند. ناسا نیز در فناوری تازه خود از تصویر گربه بی‌نصیب نمانده است و در این ویدئوی فضایی از تصویر این گربه‌سان کوچک استفاده کرده است.
این دمو شامل ارسال یک ویدئوی آزمایشی ۱۵ ثانیه‌ای از طریق تجهیزاتی به نام «گیرنده ـ فرستنده لیزری پرواز» است. این کلیپ نخستین ویدئوی ارسال‌شده به کمک لیزر از اعماق فضا با وضوح بسیار بالا است.
این ویدئوی کوتاه که پیش از پرتاب بارگذاری شد یک گربه نژاد تبی نارنجی به نام «تَترز» را نشان می‌دهد که به یکی از کارکنان آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) متعلق است. گربه، اشاره‌گر لیزری را تعقیب می‌کند.
گرافیک‌های آزمایشی نیز به آن افزوده شده‌اند که همراه با گربه نمایش داده می‌شوند. گرافیک‌ها شامل ویژگی‌های این دمو مانند مسیر مدار سایکی، گنبد تلسکوپ پالومار، اطلاعات تکنیکی درباره لیزر و سرعت بیت داده‌های آن است. ضربان قلب، رنگ و نژاد گربه نیز به نمایش در می‌آیند.
به‌طور کلی، ۱۰۱ ثانیه طول کشید تا سیگنال ویدئویی به زمین برسد. این سیگنال با بالاترین سرعت سیستم یعنی ۲۶۷ مگابایت بر ثانیه ارسال شد. گیرنده ـ فرستنده لیزری قادر است سیگنال‌های فروسرخ نزدیک را ارسال و دریافت کند.
آنها یک پرتو لیزر فروسرخ نزدیک رمزگذاری شده را به تلسکوپ هِیل (Hale Telescope) در رصدخانه پالومار در کالیفرنیا (Palomar Observatory) تاباندند، جایی که ویدئو در آن دانلود شد. سپس، هر فریم از ویدئو به صورت پخش زنده به آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا ارسال شد. در اینجا بود که ویدئو به نمایش درآمد.
هدف از ارسال ویدئو با لیزر
این دمو با این هدف طراحی شد که داده‌هایی از فضای عمیق را با سرعتی بین ۱۰ تا ۱۰۰ برابر بیشتر از سرعت جدیدترین سیستم‌های فرکانس رادیویی که امروزه در مأموریت‌های سفر به فضای عمیق استفاده می‌شوند، انتقال دهد. با توجه به اینکه فضاپیمای سایکی به‌سوی کمربند اصلی سیارک‌ها بین مریخ و مشتری سفر می‌کند، دموی این فناوری سیگنال‌هایی با نرخ داده بالا را از دورترین فاصله سیاره سرخ به زمین می‌فرستد.
با این کار، راه برای سیستم‌های ارتباطی با نرخ داده بالاتر هموار می‌شود؛ سیستم‌های ارتباطی‌ای که می‌توانند اطلاعات علمی پیچیده، تصاویری با وضوح بالا و ویدئوهایی در حمایت از جهش بزرگ بعدی بشر که اعزام انسان به مریخ است را ارسال کنند.
در همین رابطه بخوانید: پرتاب موفق فضاپیما به مقصد سیارکی ارزشمندتر از کل اقتصاد کره زمین!
یکی از اهداف ناسا این است که توانمندی ارسال ویدئوهای پهن‌باند به میلیون‌ها مایل دورتر را اثبات کند. روی خود سایکی هیچ ابزاری برای تولید ویدئو وجود ندارد، بنابراین، آنچه ارسال می‌شود در واقع بسته‌های داده‌های آزمایشی است که به‌طور تصادفی ایجاد شده‌اند.
اما برای اینکه این دستاورد مهم به یادماندنی‌تر شود، دانشمندان ناسا در همکاری با طراحان آزمایشگاه پیشرانش جت همان ویدئوی سرگرم‌کننده را ساختند.
اگرچه این سیستم، ویدئو را از میلیون‌ها مایل دورتر ارسال کرد، اما سرعت ارسال آن بسیار سریع‌تر از اتصالات اینترنتی پهن‌باند است. درواقع، وقتی ویدئو در رصدخانه پالومار دریافت شد، آن را از طریق اینترنت به آزمایشگاه پیشرانش جت ارسال کردند و این اتصال کندتر از سیگنالی بود که از فضای عمیق می‌آمد.
