بنابر اظهارات محققان، موجودات فضایی می‌توانند در سال ۲۰۲۹ با زمین تماس برقرار کنند. ناسا در سال ۲۰۰۲ امواج رادیویی را در قالب یک پروتکل معمولی برای ارسال داده و اطمینان از برقراری ارتباط به فضاپیمای پایونیر-۱۰ (Pioneer-10) فرستاد که اکنون این امواج به ستاره‌ای در فاصله ۲۷ سال نوری از سیاره زمین رسیده‌اند.
در همین راستا محققان دانشگاه کالیفرنیا (University of California) آمریکا بر این باورند که موجودات فضایی با رهگیری این سیگنال‌ها می‌توانند با زمین ارتباط برقرار کنند. آن‌ها در این مطالعه با استفاده از سیگنال‌هایی که از زمین به کاوشگرهای وویجر-۱ (Voyager)، وویجر-۲ ، پایونیر-۱۰، پایونیر-۱۱ و نیوهورایزنز (New Horizons) ناسا ارسال شده است و مکان‌هایی که احتمال دارد سیگنال‌های این کاوشگرها به آن‌ها رسیده باشند، یک نقشه ویژه را ترسیم کردند.
ارتباط ناسا با فرازمینی‌ها
این کاوشگرها برای بارگیری داده‌های علمی و داده‌های دورسنجی با آنتن‌های رادیویی شبکه ایستگاه عمیق (DSN) ارتباط برقرار کردند و در فضای بین‌ستاره‌ای نیز منتشر شدند. شبکه ایستگاه عمیق مجموعه‌ای بین‌المللی از آنتن‌های غول‌پیکر ناسا است که برای پشتیبانی از ماموریت‌های فضاپیمای بین‌سیاره‌ای و در حال چرخش به دور زمین طراحی شدند.
دانشمندان در بررسی‌های خود دریافتند سگینال‌های ارسالی به وویجر-۲، پایونیر-۱۰ و پایونیر-۱۱ حداقل به یک ستاره دیگر نیز رسیدند. همچنین سیگنال پایونیر-۱۰ در سال ۲۰۰۲ با یک ستاره کوتوله سفید برخورد داشته و تا سال ۲۳۱۳ نیز با ۲۲۲ ستاره دیگر برخورد خواهد کرد. علاوه بر این، سیگنال‌های وویجر-۱ و نیوهورایزنز در آینده نزدیک به نخستین ستاره‌ها خواهند رسید.
محققان معتقدند سال ۲۰۲۹ زودترین زمانی است که حیات فرازمینی هوشمند می‌تواند به سیگنال ناشی از کاوشگر وویجر-۱ پاسخ دهد. گفتنی است برخی دانشمندان عملی شدن این ایده را بعید می‌دانند؛ برای مثال کیتلین راسموسن (Kaitlin Rasmussen)، اخترزیست‌شناس دانشگاه واشنگتن (Washington University) آمریکا، در این خصوص عنوان کرد: «هرچند این مطالعه جالب به نظر می‌رسد، اما به نتیجه نخواهد رسید.»