استارت‌آپ آمریکایی اینورژن اسپیس (Inversion Space) قصد دارد کپسول‌هایی بسازد که در مدار زمین گردش کنند تا در صورت نیاز به یک کالای خاص، به سرعت وارد جو زمین شده و کالا به دست مشتری برسد. اگر ایده این استارت‌آپ فضایی عملی شود، می‌توان صدها هزار کپسول معلق در فضا را تصور کرد که هر کدام تا پنج سال می‌توانند در مدار به دور زمین بچرخند!
از کپسول‌های اینورژن می‌توان برای نگهداری ارگان‌های مصنوعی بدن استفاده کرد تا در صورت نیاز، در عرض چند ساعت این اعضای حیاتی را به نزدیکی اتاق عمل در یک منطقه دورافتاده برسانند. حتی ممکن است این چمدان‌های فضایی کارکردی شبیه به یک بیمارستان صحرایی داشته باشند که به جای صحرا در مدار زمین برپا شده‌اند و می‌توانند تجهیزات پزشکی ضروری را به مناطق دورافتاده زمین تحویل دهد.
همچنین با کاهش هزینههای پرتاب‌های فضایی، شاید اینورژن قادر باشد خدمات پست پیشتاز متنوع‌تر و معمول‌تری ارائه کند؛ مانند تحویل ۴۵ دقیقه‌ای کالا از نیویورک به سان‌فرانسیسکو که با خودرو حدود ۴۳ ساعت به طول می‌انجامد.
با کاهش هزینههای سفر به فضا در سال‌های آتی، آژانس‌های دولتی و شرکت‌های خصوصی نه فقط به دنبال فرستادن اجسام به فضا بلکه به دنبال برگرداندن آن‌ها از مدار به سطح زمین خواهند بود.
کپسول‌های فضایی اینورژن چگونه عمل می‌کنند؟
برنامه اینورژن ساخت کپسول‌هایی به قطر ۱/۲ متر تا سال ۲۰۲۵ است که توانایی حمل بار به اندازه چند چمدان مسافرتی را داشته باشند. آن‌ها بعد از قرار گرفتن در مدار، راه خود را به سوی ایستگاه‌های فضایی تجاری خصوصی پیدا کرده یا با استفاده از پنل‌های خورشیدی در مدار خود به دور زمین گردش می‌کنند تا اینکه به سوی زمین فراخوانده شوند. وقتی که زمان برگشتن به زمین فرارسید، این کپسول‌ها در موقعیت مناسب از مدار خود خارج و وارد جو زمین می‌شوند.
کپسول‌های مذکور هنگام ورود به جو سرعتی معادل ۲۵ برابر سرعت صوت خواهند داشت؛ به همین دلیل، استفاده از چتر نجات برای فرود نرم محموله ضروری است. کپسول بعد از طی مدت زمان مشخصی پس از ورود به جو زمین چتر نجات خود را باز می‌کند تا سرعت فرود آن کاهش یافته و در نهایت در محدوده تقریبا ۱۵ کیلومتری محل مورد نظر فرود آید. اینورژن قصد دارد تا سال ۲۰۲۳ یک نمونه اولیه کوچک‌تر با قطر ۰.۵ متر از این کپسول‌های تجاری را آماده کند.
مشکلات کپسول فضایی اینورژن
وقتی کپسول به جو زمین وارد می‌شود چنان سرعت بالایی دارد که احتمال سوختن آن به همراه محموله‌اش وجود دارد. این خطر برای فضانوردان و محموله‌های باارزش نیز در هنگام بازگشت مجدد به جو وجود دارد. سیتا راغوان (Seetha Raghavan)، از دانشگاه فلوریدای مرکزی (University of Central Florida) آمریکا، می‌گوید: «کنترل گرما، ارتعاشات و کاهش سرعت یک کپسول در هنگام ورود مجدد به جو به دلیل ابعاد کوچک آن دشوارتر از محموله‌های بزرگ است.»
همچنین فرآیند باز شدن چتر نجات باید بدون هیچ مشکلی انجام گیرد تا سرعت کپسول به آرامی کاهش پیدا کند و در این حین، تکان‌های ناگهانی به کپسول و محموله آن وارد نشود. عوامل زیادی از جمله جنس پارچه و طراحی درز بالای چتر نجات در کارآمدی چتر نجات موثر هستند.
مزایای فناوری پیک فضایی
امروزه بخش بزرگی از محموله‌های سوارشده روی حامل‌های فضایی را ماهواره‌هایی تشکیل می‌دهند که قرار است برای چند سال در مدار باقی بمانند. تجهیزاتی که با آن‌ها انسان‌ها و ابزار آزمایشگاهی به فضا منتقل می‌شوند، بسیار بزرگ بوده و پرتابشان هزینههای زیادی دارد.
همچنین این تجهیزات را اغلب می‌توان تنها با یک نوع خاص از حامل‌ها به فضا منتقل کرد، اما کپسول‌های اینورژن به گونه‌ای طراحی شده‌اند که توانایی حمل با هر حامل فضایی تجاری را دارند؛ به این ترتیب ارسال آن‌ها به فضا با هزینه کمتر و دفعات بیشتری صورت می‌گیرد.
البته برنامه اینورژن برای در مدار نگه داشتن تعداد زیادی از کپسول‌ها در مدار به نگرانی‌ها در مورد شلوغی فضای اطراف زمین و همچنین اختلال در رصدهای ستاره‌شناسان دامن می‌زند، اما این استارتاپ ادعا می‌کند در ساخت کپسول‌ها از موادی استفاده خواهد شد که میزان انعکاس نور توسط آن‌ها را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. همچنین آن‌ها مجهز به سامانه‌ای خواهند بود که از برخوردشان با زباله‌های فضایی و دیگر اجرام در مدار زمین جلوگیری خواهد کرد.
اگر این مطلب برای شما جذاب بوده است، توصیه می‌کنیم مقاله جذاب ایده آسانسور فضایی را نیز بخوانید.
