امارات با همکاری دانشگاه کلرادو بولدر (University of Colorado Boulder) آمریکا قصد دارد یک ماموریت سیارکی را در سال ۲۰۲۸ اجرایی کند. این کشور عربی در برنامه خود با پرتاب یک فضاپیما، به اکتشاف هفت سیارک کمربند اصلی سیارک‌ها (Asteroid Belt) می‌پردازد تا بدین ترتیب درباره اجرام فراتر از سیاره نپتون اطلاعات بیشتری به دست آید.
فضاپیمای امارات با کمک‌های گرانشی سیاره‌های زهره، زمین و مریخ، به هفت سیارک مذکور می‌رسد. فضاپیما از شش سیارک با سرعتی بالا و به شکل گذرا بازدید خواهد کرد و در نهایت به سراغ سیارک ۲۶۹ جاستیشا (Justitia 269) می‌رود.
فهرست هفت سیارک هدف ماموریت سیارکی امارات شامل پرواز گذری از سیارک‌های ۱۰۲۵۳ وستروالد (10253 Westerwald)، ۶۲۳ کایمرا (623 Chimaera)، ۱۳۲۹۴ روکاکس (13294 Rockox)، سیارک ۲۳۸۷۱، سیارک ۵۹۹۸۰ و در نهایت مجاورت نزدیک با سیارک ۲۶۹ جاستیشا می‌شود.
۲۶۹ جاستیشا نسبتا بزرگ است و قطر آن به حدود ۵۳ کیلومتر می‌رسد. این سیارک رنگی مایل به قرمز دارد که احتمالا ناشی از وجود ترکیباتی آلی به نام تولین (Tholin) در سطح آن است. تولین در پلوتو و دیگر اجرام یخی واقع در بخش بیرونی منظومه شمسی به وفور یافت می‌شود، در نتیجه احتمال می‌رود این سیارک پیش از آن که به بخش درونی منظومه شمسی راه یابد، در محدوده فراتر از نپتون شکل گرفته باشد.
ماموریت سیارکی امارات
اگر منشا جاستیشا واقعا به دوردست‌ترین نقاط منظومه شمسی بازگردد، ماموریت سیارکی امارات یک فرصت در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد تا به طور دقیق از ماهیت و خصوصیات اجرام بزرگی که فراتر از نپتون مستقر هستند، مطلع شوند.
بر اساس برنامه کنونی، پیش‌بینی می‌شود که پرواز از کنار نخستین سیارک در سال ۲۰۳۰ اتفاق بیفتد و پیش از ملاقات با ۲۶۹ جاستیشا در سال ۲۰۳۴، پنج پرواز گذری دیگر انجام شود. در ملاقات با آخرین هدف، فضاپیما با استفاده از سامانه پیشران خورشیدی و الکتریکی خود، ترکیب سطحی، زمین‌شناسی و میدان گرانشی جاستیشا را از مدارهای متعدد با ارتفاع‌های مختلف بررسی خواهد کرد.
از دیدگاه علمی نیز ماموریت سیارکی امارات در صدد توضیح بهتر منشا و تکامل سیارک‌های غنی از آب و همچنین درک ظرفیت آن‌ها به عنوان انبار منابع برای ماموریت‌های اکتشافی آتی در فضای دوردست است.