انرژی خورشیدی فضاپایه شامل جمع‌آوری انرژی خورشیدی در فضا و انتقال آن به زمین با هدف کاهش انتشار کربن است. این سامانه یک فضاپیمای عظیم مجهز به پنل‌های خورشیدی را در بر می‌گیرد که الکتریسیته تولیدشده در آن‌ها به صورت بی‌سیم از طریق امواج رادیویی با فرکانس بالا به زمین انتقال می‌یابد. یک آنتن زمینی برای تبدیل امواج رادیویی به الکتریسیته استفاده می‌شود که در نهایت به شبکه برق متصل می‌گردد.
مزایا و معایب نیروگاه خورشیدی در فضا
نیروگاه خورشیدی در فضا طی تمامی ساعت‌های شبانه‌روز روشن است و به طور مداوم برق تولید می‌کند. این در حالی است که سامانه‌های انرژی خورشیدی در زمین فقط در طول روز قادر به تولید برق بوده و فعالیت آن‌ها به شرایط آب‌و‌هوایی بستگی دارد.
این سازه از تعداد زیادی ماژول تشکیل شده است که توسط ربات‌ها در مدار مونتاژ می‌شوند. پرتاب‌های فضایی برای انجام این پروژه، انتشار قابل توجه گازهای گلخانه‌ای را در پی دارد که این امر بر خلاف اهداف پروژه است.
همچنین پنل‌های خورشیدی ممکن است به وسیله زباله‌های فضایی آسیب ببینند. این پنل‌ها توسط جو زمین محافظت نشده و با قرار گرفتن در معرض تشعشعات خورشیدی شدید، تخریب می‌شوند.
بر اساس فناوری فعلی، تنها بخش کوچکی از انرژی خورشیدی جمع‌آوری‌شده به زمین می‌رسد. کشورهای مختلف جهان از جمله آمریکا، چین و بریتانیا در تلاشند با بهینه‌سازی این سامانه و افزایش کارآیی آن، در پاسخ به افزایش ۵۰ درصدی تقاضای جهانی انرژی تا سال ۲۰۵۰ و مقابله با افزایش دمای کره زمین نقش مهمی ایفا کنند.