اگر بخواهیم در فضا دوام بیاوریم باید قادر باشیم که از محیط آن منابع اساسی همچون آب را استخراج و جمع‌آوری کنیم چرا که به عقیده‌ی بسیاری از کارشناسان، ارسال تمامی ملزومات بقا از زمین به فضا علاوه بر پرمخاطره بودن، هزینه‌بر نیز می‌باشد. به همین علت شرکت‌های مختلفی برای شروع معدنکاری در فضا تلاش می‌کنند. هدف این شرکت‌ها، فراهم کردن منابع و مواد اولیه برای فضانوردان و ماموریت‌های رباتیک فضایی می‌باشد. حتی طی این فرایند ممکن است شهابسنگ‌ها یا ماه، منابعی را در اختیار انسان بگذارند که روی زمین به سختی بدست می‌آیند؛ از جمله فلزهای قیمتی. اما در این زمینه سختی‌های زیادی نیز وجود دارد. در کنفرانس و نمایشگاه تجارت فضایی 2016 که در هوستون آمریکا برگزار شد؛ شرکت‌های مختلف درباره این صنعت به تبادل اطلاعات پرداختند.
معدنکاری، معدنکاری است چه در فضا چه در زمین
بسیاری از سخنرانان این کنفرانس مقایسه‌هایی بین معدنکاری فضایی و زمینی انجام دادند. به عقیده ی آنها در فضا نیز باید مانند زمین به تمام چرخه‌ی معدنکاری توجه شود نه به بخش خاصی از آن.دیل بوچر ((Dale Boucher مدیر شرکت «دلشن» ((Deltion Innovations که برای ساخت تکنولوژی معدنکاری رباتیک بر روی ماه با ناسا همکاری می‌کند گفت: زنجیره‌ی تامین در معدنکاری فضایی می‌تواند به چهار بخش تقسیم شود: اکتشاف (پیدا کردن مکانی که شامل منابع مورد نیاز شرکت‌ها باشد)، توسعه (ساخت تاسیساتی برای پشتیبانی فعالیت معدنکاری)، عملیات (معدنکاری) و خاتمه دادن (در زمین، این بخش به معنی بازگرداندن مکان معدنکاری به طبیعت می‌باشد). اغلب شرکت‌های معدنکاری زمینی برای انجام این زنجیره به شرکت‌های خارج از مجموعه‌ی خود وابسته هستند، این موضوع برای معدنکاری فضایی نیز صدق می‌کند.
دوران طفولیت صنعت معدنکاری فضایی
کریس لویکی (Chris Lewicki)، رییس سازمان «منابع سیاره‌ای» (Planetary Resources)، یکی دیگر از سخنرانان کنفرانس، گفت: اکتشاف منابع فضایی از جهات بسیاری شبیه به اکتشاف طلا در زمین است. وی افزود: در روزهای آغازین معدنکاری فضایی، رقابت شدیدی وجود ندارد و شرکت‌ها احتمالا به سادگی از منابع موجود در ماه و سیارک‌ها بهره برداری خواهند کرد. در نتیجه برای کسب درآمد نیازی به تولید محصولات در مقیاس بالا نخواهند داشت. به گفته وی این تجارت با تولید و سود کم و تکنولوژی ساده شروع می‌شود، اگرچه سفر به فضا برای یافتن منابع و ساخت یک زنجیره تامین برای معدنکاری فضایی قطعا از معدنکاری زمینی سخت‌تر خواهد بود.
چالش اصلی، پرتاب به فضا
دنیل فیبر (Daniel Faber) مدیر شرکت «عمق فضا» Deep Space Industries) ) اعتقاد دارد که هزینه‌ی پرتاب فضاپیمای اکتشافی معدنکاری آنقدر گزاف است که باعث غیر عملی شدن ماموریت‌های آن می‌گردد. وی گفت: در حال حاضر بزرگترین مشکل ما در بخش پرتاب است. با صرف مبلغ 3.5 میلیون دلار می‌توانیم عملیات اکتشاف را به انجام برسانیم اما قسمت پرتاب حدودا 10 میلیون دلار برای ما هزینه خواهد داشت که برای یک شرکت اکتشافی مبلغ زیادی محسوب می‌شود.
اکثر سیارک‌های منظومه شمسی غنی از انواع فلزاتی همچون پلاتینیوم هستند. این دسته فلزات کاربردهای زیادی در زمین دارند، از جمله در سلول‌های سوختی و الکترونیک. بنابراین با توجه به هزینه‌ی معدنکاری فضایی در مقایسه با اکتشاف همین مواد در زمین، و میزان در دسترس بودن این منابع در زمین می‌توان در مورد معدنکاری در فضا بحث کرد.
باب لیندبرگ (Bob Lindberg) نایب رییس بخش سیستم‌های پروازی شرکت مون اکسپرس (Moon Express) گفت: اکثر مواد معدنی کمیاب زمین در چین استخراج می‌شوند که تهدید بزرگی برای صنایع آمریکایی محسوب می‌شود. مون اکسپرس اولین شرکت خصوصی است که اجازه‌ی پرتاب فضاپیما به ماه را از دولت آمریکا دریافت کرده است. معدنکاری در ماه برای بدست آوردن منابع از اهداف بلند مدت این شرکت محسوب می‌شود.
آب در فضا، طلاست
آنچه که تمامی سخنرانان کنفراس بر آن تاکید داشتند این بود که اکتشاف مواد معدنی در فضا و فرستادن آن به زمین در آینده‌ی نزدیک نسبت به اکتشاف آب در فضا اهمیت کمتری دارد. به گفته‌ی فیبر فرستادن کمتر از نیم لیتر آب به فضا در حال حاضر حدودا 2500 دلار هزینه دارد. آب نه تنها برای آشامیدن فضانوردان، بلکه در سیستم‌های خنک کننده‌ی ایستگاه فضایی نیز استفاده می‌شود و به نظر برخی حتی قابلیت استفاده به عنوان سوخت را نیز دارد. وی افزود: حدود 20 درصد از وزن سیارک‌های اطراف زمین را آب تشکیل می‌دهد و استخراج آب از آنها فرایند ساده ایست.
شرکت United Launch Alliance نیز به تازگی اعلام کرده که قصد دارد تا سال 2045، هزار نفر را به فضا ببرد. بخشی از این برنامه شامل ساخت و استفاده از یک مرحله‌ی راکت جدید با نام “مرحله‌ی تکامل یافته‌ی تبریدی پیشرفته” یا به اختصار ACES می‌باشد که برای فرستادن مردم به فضا استفاده می‌شود و از آب به عنوان سوخت بهره می‌برد.
البته به نظر لویکی در حال حاضر بازاری برای مصرف آب استخراج شده از سیارک ها وجود ندارد، بنابراین بهتر است شرکت ها، فقدان مشتری را در حال حاضر تحمل کنند و برای بدست آوردن مشتری‌های احتمالی در آینده بکوشند. وی افزود: تا زمانی که نتوانیم روش‌های استفاده از آب استخراج شده از فضا را بفهمیم و استفاده از آن را گسترش دهیم، استخراج آب از فضا بی‌فایده است.
در نهایت فیبر با اشاره به ضرورت همکاری شرکت‌های مختلف و به کارگیری تکنولوژی‌های متفاوت برای پیشرفت این صنعت در آینده سخنان این کنفرانس را به پایان رساند.