چین چهارمین ماهواره از یک منظومه ماهواره‌‌ای سنجشی را به‌وسیله ماهواره‌بر لانگ مارچ-۲دی (Long March-2D) به فضا پرتاب کرد. این عملیات روز ۲۹ژوئیه (۷مرداد) ساعت ۰۳:۴۵ به‌وقت گرینویچ از پایگاه فضایی جیکوان (Jiuquan) در شمال غربی این کشور انجام شد و طی آن ماهواره تیان‌هوی-۱ (Tianhui-1) در مدار لئو و در فاصله حدودا ۵۰۰ کیلومتری از سطح زمین قرار گرفت. ماهواره‌های مذکور را شرکت چینی هنگشن دانگ‌فنگ‌هانگ وایکسینگ (Hangtian Dongfanghong Weixing) و آکادمی فناوری فضایی چین (China Academy of Space Technology به‌اختصار CAST) ساخته‌اند و ارتش آزادی‌بخش خلق (People’s Liberation Army) این کشور آن‌ها را اپراتوری می‌کند. اولین ماهواره این سری سال ۲۰۱۰ در مدار زمین قرار گرفت.
نمای ماهواره تیان‌هوی-۱ (۱)
ماهواره‌های تیان‌هوی-۱ مجهز به دو دوربین برای رصد زمین در طیف‌های مرئی و مادون قرمز بوده و قادر به پایش نواری به‌عرض ۶۰ کیلومتر از زمین هستند. قدرت تفکیک مکانی آن‌ها ۵ متر و میدان دیدشان تقریبا ۲۵ درجه است. ماهواره‌های تیان‌هوی-۱ بخشی از برنامه زیوآن (Ziyuan) است که طی آن رصدهای مختلف زمینی و نظامی انجام می‌گیرد. برنامه زیوآن بر روی منابع زمین متمرکز شده است و به‌نظر می‌رسد دارای دو شاخه نظامی و غیرنظامی مجزا باشد که با همکاری برزیل پیش برده می‌شوند. این ماهواره‌ها را مرکز CEODE (سرواژه Center for Earth Observation and Digital Earth) چین و موسسه ملی تحقیقات فضایی (National Institute for Space Research) برزیل اداره می‌کنند.
لانگ مارچ-۲سی که در این ماموریت از آن استفاده شد، یک ماهواره‌بر دو مرحله‌ای است که قابلیت سه مرحله‌ای شدن را نیز دارد. این ماهواره‌بر دارای وزنی معادل ۲۳۳ تن و طول کلی ۴۲ متر بوده و قطر هر دو مرحله آن ۳.۳۵ متر است. لانگ مارچ-۲سی را آکادمی فناوری حامل‌های فضایی چین (China Academy of Launch Vehicle Technology) ساخته و قادر به حمل ۳۸۵۰ کیلوگرم محموله به مدار لئو است. ماهواره‌بر یادشده با احتساب این ماموریت تاکنون ۵۸ بار به فضا پرتاب شده است که اولین آن‌ها در سال ۱۹۸۲ انجام گرفت و فقط یک شکست در کارنامه خود دارد. لانگ مارچ-۲سی از دی متيل هيدرازين نامتقارن (UDMH) و دی‌نیتروژن تتراکسید به‌عنوان سوخت بهره می‌برد.