محققان حوزه نجوم دانشگاه کراس جنوبی (Southern Cross University) استرالیا طی پژوهشی عنوان می‌کنند اکسیژن در کره ماه ظاهرا به‌اندازه‌ای است که برای سکونت ۸ میلیارد انسان تا ۱۰۰ هزار سال کافی خواهد بود، البته این اکسیژن به‌شکل گاز نیست. اکسیژن در قمر زمین در عوض درون سنگ‌پوشه (Regolith) یا همان لایه بالایی خاک ماه محبوس شده است؛ لایه‌ای از سنگ و سنگ‌ریزه که سطح قمر زمین را پوشش می‌دهد.
سنگ‌پوشه ماه از حدود ۴۵ درصد اکسیژن تشکیل شده، ولی این اکسیژن نیز در مواد معدنی نظیر سیلیکا، آلومینیوم، آهن و اکسید منیزیم محدود است و برای شکستن پیوند قوی بین آن‌ها باید انرژی زیادی صرف شود. دراین‌راستا فرآیندی تحت عنوان الکترولیز به‌وسیله جریان برق وجود دارد که معمولا برای تولید موادی نظیر آلومینیوم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در این فرآیند جریان الکتریکی از طریق الکترودها از یک شکل مایع از اکسید آلومینیوم (آلومینا) می‌گذرد تا آلومینیوم را از اکسیژن جدا کند و در آن اکسیژن به‌عنوان یک محصول جانبی از محصول اصلی تولید می‌شود. همچنین در کره ماه اکسیژن می‌تواند محصول اصلی و آلومینیوم و سایر فلزات استخراج‌‌شده، محصول جانبی احتمالا قابل استفاده باشند. فرآیند مذکور بسیار ساده است، اما مقدار انرژی زیادی را می‌طلبد و برای اینکه بتوان آن را به‌صورت پایدار ادامه داد، می‌بایست توسط انرژی خورشیدی یا سایر منابع انرژی موجود در ماه پشتیبانی شود.
هر متر مکعب از سنگ‌پوشه ماه به‌صورت میانگین حاوی ۱.۴ تن مواد معدنی است که شامل ۶۳۰ کیلوگرم اکسیژن می‌شود. به‌گفته ناسا، انسان‌ها جهت زنده ماندن، به تنفس حدود ۸۰۰ گرم اکسیژن در طول روز نیازمندند، ازاین‌رو ۶۳۰ کیلوگرم اکسیژن می‌تواند یک انسان را برای حدودا دو سال یا حتی بیشتر زنده نگه دارد.
حال در نظر بگیرید که میانگین عمق سنگ‌پوشه ماه حدود ۱۰ متر است و بتوان تمام اکسیژن آن را استخراج کرد. این بدین معناست که ۱۰ متر بالایی سطح کره ماه، اکسیژن مورد نیاز برای زندگی ۸ میلیارد انسان روی این کره را برای تقریبا ۱۰۰ هزار سال فراهم خواهد کرد! البته محقق شدن چنین امری به اینکه تا چه حد در استخراج و استفاده از اکسیژن موفق و موثر عمل شود، بستگی خواهد داشت.
استخراج اکسیژن از سنگ‌پوشه به تجهیزات صنعتی پیشرفته‌ای نیاز دارد. در ابتدا باید اکسید فلز جامد چه با اعمال گرما یا گرما به‌همراه حلال‌ها و الکترولیت‌ها، به‌شکل مایع در بیاید. فناوری انجام چنین فرآیندی در زمین مهیاست، ولی انتقال آن به کره ماه و تولید انرژی کافی جهت اجرای آن چالش بزرگی خواهد بود.