پژوهشگران دانشگاه هاوایی در مانوا (University of Hawaii at Manoa) آمریکا پاسخ جدیدی را در مورد دلیل بزرگ شدن سیاهچالهها ارائه داده و با مدل‌سازی نشان می‌دهند رشد سیاهچالهها ممکن است از نظر کیهان شناسی، با گسترش جهان مرتبط باشد. محققان توضیح می‌دهند طی پدیده‌ای که آن را «جفت شدن کیهانی» (Cosmological Coupling) می‌نامند، جرم سیاهچالهها می‌تواند همراه با گسترش جهان رشد کند.
دانکن فارا (Duncan Farrah)، محقق حوزه نجوم، می‌گوید: «ما فکر کردیم اثر معکوس را در نظر بگیریم؛ اگر سیاهچالهها از نظر کیهانی جفت شوند و انرژی را بدون نیاز به مصرف کردن ستاره‌های دیگر یا گاز به‌دست آورند، چه چیزی را مشاهده خواهیم کرد!» محققان همچنین خاطرنشان کردند مدل‌سازی سیاهچالهها معمولا در جهان‌های شبیه‌سازی‌شده‌ای انجام می‌شود که گسترش نمی‌یابند و این موضوع به‌دلیل ساده شدن پژوهش است، اما می‌تواند هرگونه اثر ناشی از جفت شدن کیهانی را پنهان کند؛ بنابراین پژوهشگران در این پروژه شبیه‌سازی‌هایی را انجام دادند که این گسترش در آن‌ها رخ می‌داد.
این گروه پژوهشی، میلیون‌ها جفت ستاره را طی تولد، زندگی، مرگ و همچنین تشکیل دادن سیاهچالهها شبیه‌سازی کردند و سیاهچالهها را با اندازه جهان شبیه‌سازی‌شده مرتبط ساختند. این جفت‌های سیاه‌چاله به‌مرور زمان بزرگتر شدند، زیرا به‌سمت یکدیگر می‌رفتند و در نهایت با هم برخورد می‌کردند. در نتیجه سیاه‌چاله‌های حاصل از ادغام‌ها نه‌تنها بزرگتر بودند، بلکه به‌نظر می‌رسید این موضوع به ادغام‌های بیشتری منجر می‌شود.
پژوهشگران باور دارند این مدل کارآمد است، زیرا نیازی نیست اطلاعات موجود را در مورد نحوه شکل‌گیری، زندگی و مرگ ستاره‌ها تغییر بدهد. بنابراین ایده کنونی مبنی‌بر اینکه سیاهچالهها، ماده و همچنین یکدیگر را می‌بلعند، می‌تواند توضیح ساده‌تری در مورد نحوه بزرگ شدن آن‌ها باشد.
مایکل زوین (Michael Zevin)، از محققان این پروژه، نیز عنوان می‌کند: «بسیاری از جنبه‌های ادغام سیاهچالهها مانند محیط‌های شکل‌گیری و فرآیندهای فیزیکی پیچیده‌ای که طی زندگی آن‌ها ادامه می‌یابند، به‌صورت جامع شناخته نشده‌اند. ما از ستاره‌های شبیه‌سازی‌شده‌ای استفاده کردیم که داده‌های کنونی را نشان می‌دهند، اما جفت شدن کیهانی ایده مفیدی است؛ البته هنوز نمی‌توانیم قدرت این جفت شدن را اندازه‌گیری کنیم.»