بزرگترین دنباله‌دار تاکنون کشف‌شده به‌نام برناردینلی-برنشتاین (Bernardinelli-Bernstein) در سال ۲۰۳۱ به نزدیکترین فاصله از زمین در خارج از مدار سیاره زحل می‌رسد. این دنباله‌دار درحال‌حاضر در ابر اورت حرکت می‌کند که ۲۹ واحد نجومی با خورشید فاصله دارد و پیش‌بینی می‌شود نزدیکترین فاصله دنباله‌دار مذکور در آن سال ۱۰.۹۷ واحد نجومی از خورشید باشد.
این دنباله‌دار که به‌سمت زمین در حرکت بوده و دارای دمی درخشان است، مدرک واضحی از حرکت دنباله‌دارهای یخی به‌سمت مناطق گرم منظومه شمسی داخلی محسوب می‌شود. گفتنی است نزدیکترین فاصله برناردینلی-برنشتاین با زمین نیز به‌اندازه‌ای دور است که نمی‌توان بدون تلسکوپ آن را رصد کرد؛ اما این فاصله از آخرین بازدید دنباله‌دار مذکور نزدیکتر است.
مدل‌سازی مسیر بزرگترین دنباله‌دار تاکنون کشف‌شده
محققان پس از مدل‌سازی مسیر دنباله‌دار به محاسبه نزدیکترین فاصله آن در حدود ۳.۵ میلیون سال پیش پرداختند. در آن زمان دنباله‌دار برناردینلی-برنشتاین حدود ۱۸ واحد نجومی از خورشید فاصله داشت و بعد از آن مجددا ۴۰ هزار واحد نجومی از خورشید دور شد و به اعماق ابر اورت رفت.
تا رسیدن برناردینلی-برنشتاین به منظومه شمسی پژوهشگران حداقل ده سال زمان برای بررسی این دنباله‌دار عظیم دارند. نزدیکتر شدن این دنباله‌دار می‌تواند به محققان در درک ترکیب شیمیایی اولیه منظومه شمسی کمک کند، زیرا دنباله‌دارهای موجود در اعماق ابر اورت از میلیاردها سال پیش بدون تغییر باقی مانده‌اند. ازسویی‌دیگر باتوجه‌به اینکه نزدیک شدن بعدی دنباله‌دار مذکور به زمین میلیون‌ها سال بعد خواهد بود، دهه آینده شاید آخرین فرصت برای بررسی دنباله‌دار غول‌آسای برناردینلی-برنشتاین باشد.
در همین رابطه بخوانید:
اخترشناسان بزرگترین دنباله‌دار جهان را کشف کردند
دنباله‌دار اطلس احتمالا قطعه‌ای جداشده از دنباله‌داری باستانی است
اغلب دنباله‌دارهای منظومه شمسی از سامانه‌های ستاره‌ای بیگانه آمده‌اند