اخیرا در برخی شبکه‌های اجتماعی موضوعی مطرح شده مبنی بر اینکه آمریکا و لوکزامبورگ تنها کشورهایی هستند که حق معدنکاری و استفاده از منابع فضا را دارند این در حالیست که بر اساس معاهدات بین‌المللی فضا میراث مشترک بشری است و هیچکس حق ندارد خود را مالک آن بنامد. دو کشور مزبور نیز چندی است که قانونی داخلی را تصویب کرده‌اند که بر اساس آن به خود اجازه بهره‌برداری از منابع فضا را داده‌اند.
لوکزامبورگ سال گذشته، پیش‌نویس قانونی را آماده کرد که به‌موجب آن، شرکت‌های خصوصی در صورت دریافت مجوز مأموریت و همچنین تبعیت از قوانین بین‌المللی، امکان بهره‌برداری از سیارک‌ها و دیگر اجرام آسمانی نزدیک زمین را خواهند داشت. قانون لوکزامبورگ که به تازگی توسط مجلس این کشور به تصویب رسید شباهت زیادی به قانونی دارد که در سال ۲۰۱۵ به امضای اوباما رسید. بر اساس این قانون تمامی شرکت‌های استخراج معادن حق استخراج معادن سیارکی را دارند. این قوانین از معاهدات بین‌المللی (مشخصاً معاهده فضایی ماورای جو -۱۹۶۲) تابعیت می‌کنند که بر اساس آن، کشورها حق ادعای مالکیت ماه و سیارک‌ها را ندارند، بنابراین، مالکیت سیارک‌ها به شرکت‌ها داده نمی‌شود، بلکه تنها مواد معدنی استخراجی به این شرکت‌ها تعلق خواهد داشت.
البته از دیدگاه سلطه جویانه آمریکاییها توان استحصال منابع، حق مالکیت را نیز در بر خواهد داشت که این امر با آنچه مورد توافق کشورها در عرصه بین‌الملل می‌باشد در تناقض است و مناقشات حقوقی بسیاری را نیز به دنبال داشته است. کارشناسان بر این باورند که این مناقشات با افزایش توان فنی سایر کشورها در استحصال منابع فضا در آینده شدت گرفته و به یک بحث جدی در عرصه فضا مبدل خواهد شد.