انسلادوس، قمری با احتمال بالای وجود حیات فرازمینی

انسلادوس (Enceladus) ششمین قمر بزرگ زحل است که در سال ۱۷۸۹ توسط ویلیام هرشل (William Herschel)، ستاره‌شناس بریتانیایی-آلمانی، کشف شد. کاوشگرهای وویجر (Voyager) ناسا در دهه ۱۹۸۰ روی سطح این قمر یخ‌هایی را یافتند. این قمر که دارای قطری در حدود ۵۰۰ کیلومتر است، تمام نور تابیده‌شده توسط خورشید را منعکس می‌کند.

در هنگام ظهر دمای انسلادوس ۱۹۸ درجه سانتی‌گراد است. دانشمندان احتمال می‌دهند که زیر اقیانوس‌های انسلادوس حیات فرازمینی یا میکروسکوپی وجود داشته باشد. در این قمر مدام یخ‌فشان رخ می‌دهد. ذرات یخی و شکاف‌های موجود در سطح انسلادوس را فضاپیمای کاسینی (Cassini) در سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۷ به دست آورد.

تحلیل اخیر ذره‌های یخ پخش‌شده، شواهدی درباره وجود مولکول‌های آلی پیچیده درون انسلادوس ارائه می‌دهد. این مولکول‌های غنی از کربن احتمال اینکه اقیانوس‌های زیر سطح انسلادوس می‌توانند حاوی حیات باشند را افزایش می‌دهند.

یخ‌فشان‌های این قمر بسیار قدرتمند و فعال هستند که این امر، سفر انسان آن را ممکن نمی‌سازد و بسیار مرگبار است. البته از نظر اندازه، جرم و فشار نیز نمی‌توان به این قمر سفر کرد.

سن انسلادوس ۱۰۰ میلیون سال تخمین زده می‌شود. در سال ۲۰۱۴ بر اساس پژوهش‌های ناسا مشخص شد که اقیانوس‌های زیرسطحی آن ۱۰ کیلومتر است.

ترکیبات جوی این قمر ۹۱٪ بخار آب، ۴٪ نیتروژن، ۳٫۲٪ کربن دی‌اکسید و ۱٫۷٪ متان را شامل می‌شود.

هرچند که دانشمندان از وجود یخ‌فشان‌ها در انسلادوس آگاه بودند، اما فضاپیمای کاسینی برای اولین بار در ژوئن۲۰۰۵ موفق به مشاهده یخ‌فشان‌های عظیم در نیم‌کره جنوبی آن شد. هرچند هنوز خاستگاه چنین پدیده‌ای به‌ درستی مشخص نشده است، اما به احتمال زیاد این فوران‌ها ریشه در لایه‌ای درونی از آب مایع دارند.

دانشمندان حدس می‌زنند که فشار گرانشی اعمال‌شده از طرف زحل، هسته خاموش این قمر را بار دیگر زنده کرده و بدین وسیله ممکن است بخشی از اقیانوس زیرسطحی و منجمد انسلادوس را ذوب کرده باشد.

در تحلیل‌های ناسا از داده‌های مدارگرد کاسینی، وجود عناصری مانند کربن، نیتروژن و اکسیژن به ‌صورت محلول در آب تایید شده‌ است. هر چند ناسا از وجود چنین عناصری در انسلادوس آگاه بود، اما کشف این عناصر در آب، بی‌شک دروازه‌ای تازه از امید به وجود زیست فرازمینی را به سوی بشریت باز می‌گشاید.

اطلاعات فیزیکی انسلادوس

نیم‌قطر بزرگ: ۲۳۷۹۴۸ کیلومتر

خروج از مرکز مدار: ۰٫۰۰۴۷

انحراف به استوای زحل: ۰٫۰۰۹ درجه

بیشترین دمای سطح: ۱۴۵ درجه کلوین، منفی ۱۲۸ درجه سلسیوس

قدر ظاهری: ۱۱٫۷

متعلق به سیاره زحل (کیوان)

انسلادوس در تاریخ ۲۸اوت۱۷۸۹ توسط ویلیام هرشل در حین انجام اولین آزمایش تلسکوپ جدیدش کشف شد و اطلاعات کمی درباره آن موجود بود؛ تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ دو فضاپیمای وویجر-۱ و وویجر-۲ به نزدیکی آن فرستاده شدند. نام انسلادوس توسط پسرش جان هرشل (John Herschel)، ستاره‌شناس، پیشنهاد و در نهایت پذیرفته شد.