بسیج دانشجویی دانشگاه امیرکبیر در
بیانیه‌ای ضمن گلایه از عدم حضور مسئول پژوهشگاه هوافضا در میزگرد تحلیل و
بررسی و ارائه راهکار برای وضعیت فعلی صنعت فضایی کشور نوشت:
نظر به اهمیت حوزه فضا در اسناد بالادستی و توصیه مکرر رهبر معظم انقلاب و
با توجه به نگرانی ایشان و بسیاری از متخصصین این حوزه از روند کند و یا
توقف بسیاری از پروژه های فضایی، بسیج دانشجویی لازم دید تا با برگزاری
میزگردی با حضور مسئولان فعلی و اسبق فضایی و همچنین کارشناسان این حوزه به
تحلیل و بررسی و ارائه راهکار برای وضعیت فعلی صنعت فضایی کشور و همچنین
بررسی تخصصی علل رکود حاکم بر این حوزه بپردازد. علیرغم پاسخ منفی رئیس محترم سازمان فضایی کشور به این دعوت، امید می رفت
با حضور مسئول پژوهشگاه هوافضا بعنوان یکی از مسئولان فعلی در حوزه فضایی
در این مراسم حاضر گردند اما متاسفانه علی رغم قول ایشان برای شرکت در این
میزگرد، در این برنامه حضور نیافتند تا کماکان سوالات منتقدین روند فعلی
سازمان فضایی و پژوهشگاه هوافضا بی پاسخ بماند. اگرچه عدم حضور این دو
مسئول گرامی روند اشتباه و کند فعلی را توجیه نمی کند؛ اما در ادامه
سوالاتی در عرصه فضایی کشور مطرح است که مسئولین مربوطه، جهت شفاف سازی و
پیشرفت این صنعت ضروری کشور، ملزم به پاسخ و اعلام مواضعشان در این باره می
باشند:
۱- در شرایطی که بسیاری از متخصصین فضایی، یکپارچگی سازمان فضایی را از
نقاط قوت آن میدانستند و علی رغم دستاوردهای بی بدیل این ساختار، با چه
استدلال و توجیه منطقی این سازمان دچار فروپاشی شده و حداقل بمدت دو سال
تمامی فعالیت ها عملا به حالت تعلیق در میآیند؟
۲- برجام که توافقی صرفا هسته ای نامیده می شود اکنون بر فعالیت های فضایی
نیز سایه افکنده و در این چند سال شاهد پرتاب ماهواره ها و کاوشگرهای فضایی
نبوده ایم. با چه منطقی ماهواره شریف ست، که به دست متخصصان دانشگاه صنعتی
شریف ساخته شده است، علی رغم اینکه سه سال آماده پرتاب می باشد همچنان در
صف انتظار برای پرتاب است؟ طبق شنیده های موثق، در روند مذاکرات هسته ای
متاسفانه توافقاتی هم بر روی پرتابهای فضایی کشور صورت گرفته است؛ موضع
مسئولین دولتی در رابطه با این فاجعه علمی – استراتژیک برای حال و آینده
کشور چیست؟!
۳- یکی از عمده ترین دلایل مسئولان برای کندی و یا تعطیلی برنامه های فضایی
کشور، عدم تخصیص بودجه و اعتبارات ناکافی به این عرصه مهم و استراتژیک
نظام عزیزمان است. در حالیکه بسیاری از مسئولان دولت، از جمله ریاست سازمان
فضایی، حقوقهای سرسام آور یا به تعبیر امروز جامعه حقوقهای نجومی دریافت
می کنند، این توقف یا روند کندِ ناشی از اعتبارات ناکافی در این حوزه
استراتژیک چگونه قابل توجیه است؟
۴- فارغ التحصیل شدن سالانه بیش از ۴۰۰ نفر دانشجوی رشته هوافضا در حالی
است که جذب آنان در صنایع مرتبط کمتر از ۱۰درصد می باشد. به جای آنکه دولت
با روی آوردن به خرید ماهواره هایی که احتمالا به سرنوشت قرارداهایی چون
ماهواره مصباح (که محصول مشترک همکاری کشور ایتالیا با کشورمان می باشد)
دچار می شوند، بهتر نیست به سرمایه گذاری بر روی علم، تخصص و تجریه متخصصین
و جوانانِ فعال و با انگیزه همین مرز و بوم روی آورد؟
۵- اگر برجام روابط ما را در حوزه فضایی و ماهواره برها با سایر کشورها
محدود نکرده است چرا دولت از ظرفیت پرتابگرهای کشور به منظور پرتاب ماهواره
های سایر کشورها که با اقبال مسئولان آنان در محافل مختلف علمی و سیاسی
روبرو شده است و دارای مشتریان بالقوه فراوان است استفاده نمی کند؟
۶- عدم تشکیل شورای عالی فضایی بعنوان اصلی ترین مرجع تصمیم گیری در این
حوزه چه توجیهی دارد؟ چرا در این ۴ سال حتی یک بار ریاست محترم جمهور فرصت
حضور در این جلسه را نداشته است؟ آیا حوزه فضا جایی در میان دغدغه های
دولتمردان و مسئولین دولتی ندارد؟
۷- آیا صحیح است که در نگاه خودکفایی و استقلال کشور دولت میلیاردها دلار
صرف قراردادهای خارجی کند اما بودجه فضایی حتی کمتر از باشگاه های
پرطرفداری چون استقلال و پرسپولیس باشد؟ آیا بهتر نیست دولت با سرمایه
گذاری در این صنعت نوپا در آینده شاهد ارزش افزوده چند ده برابری این
سرمایه گذاری اولیه باشد؟
۸- چرا دولت با ایجاد رکود در این حوزه از ظرفیت شرکت های دانش بنیان زیادی
که با وام های بسیار کم بهره در دولت قبل به منظور ایجاد بستر خودکفایی در
محصولات فضایی تاسیس گردیدند استفاده نکرده و عملا این شرکت ها را بیکار
نموده است؟
در پایان پیشنهادات زیر به متولیان حوزه فضایی ارائه می گردد:
۱- استفاده حداکثری از منابع انسانی موجود به عنوان اصلی ترین زیر ساخت توسعه
۲- رفع نگرانی رهبر انقلاب و متخصصین این حوزه با عمل به اسناد بالادستی کشور و التزام به اجرای مفاد سند توسعه هوافضا
۳- درآمد زایی از زیر ساخت های کشور از جمله آزمایشگاه های فضایی و پرتابگرهای بومی در راستای نیل به اهداف اقتصاد مقاومتی
۴- پرتاب سریعتر کاوشگرها و ماهواره¬ های بومی با استفاده از ماهواره برهای تولید داخل به منظور شتاب بخشی در تحقیقات فضایی