محققان با کمک تلسکوپ فضایی هابل ناسا بررسی کرده‌اند که چگونه یک ستاره در مرحله نهایی خود به ابرنواختر (انفجار و مرگ ستاره) تبدیل می‌شود. پس از بررسی‌های بسیار این ابرنواختر به‌نام 2019yvr، دانشمندان انجمن سلطنتی اخترشناسان (Royal Astronomical Society) بریتانیا دریافتند جرم آسمانی مذکور هنگام تبدیل شدن به ابرنواختر هیچ هیدروژنی ندارد و این موضوع کارشناسان را غافلگیر کرد. درواقع لایه هیدروژن چیزی است که یک ابرغول زرد را در جهان تشکیل می‌دهد و کارشناسان معتقدند این مولفه به‌عنوان عنصری مهم برای فضای گرم داخلی ستاره عمل می‌کند.
درحال‌حاضر اولین نظریه دراین خصوص مربوط به کمبود هیدروژن در جسم ستاره هنگام انفجار و نظریه دیگر نیز امکان وجود یک ستاره در نزدیکی 2019yvr است که لایه خارجی هیدروژن را قبل از انتشار از بین می‌برد. این نظریه‌ها تحت بررسی و مشاهده کامل قرار خواهند گرفت تا در آینده ستاره‌شناسان بتوانند آنچه را واقعا قبل از پدیده ابرنواختر اتفاق افتاده است، ثابت کنند.
چارلز کیلپاتریک (Charles Kilpatrick)، محقق ارشد این مطالعه، می‌گوید: «اگر ستاره‌ای بدون هیدروژن منفجر شود، باید بسیار گرم باشد و تقریبا غیرممکن است که یک ستاره بدون داشتن هیدروژن در لایه خارجی این‌قدر خنک باشد.» پژوهشگران برای بررسی این ابرنواختر به مقایسه آن با سایر ستاره‌ها پرداختند و به این نتیجه رسیدند که برای وقوع یک ابرنواختر، ستاره باید دارای ترکیب هیدروژن باشد.
در گام بعدی، دانشمندان همچنین با استفاده از داده‌های هابل یک تصویر قدیمی از ستاره در حال انفجار را بررسی کردند که مربوط به چند سال قبل از انفجار آن در فضای وسیع بود و دریافتند که یک ابر هیدروژنی در همان نزدیکی با جرم ستاره‌ای از مکانی که منفجر شده، ارتباط متقابل داشته است. به‌گفته کیلپاتریک، یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد قبل از انفجار اصلی چند انفجار دیگر نیز رخ داده است. درنتیجه، این امر به از دست دادن جرم قابل‌توجهی از ستاره منجر شده است که بیانگر علت خروج هیدروژن از ستاره بوده و به‌گفته محققان، این تخلیه مداوم احتمالا برای دهه‌ها ادامه داشته است.
