ناسا اخیراً تصویر خارق‌العاده‌ای از کهکشان مارپیچی NGC 4258 در فاصله ۲۳ میلیون سال نوری از زمین را ثبت کرده که به دلیل داشتن دو بازوی پیچشی جالب بسیار مشهور شده است. در این تصویر داده‌های ثبت‌شده توسط تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا (Chandra) به رنگ آبی، داده‌های رصدخانه آرایه بسیار بزرگ (Very Large Array) به رنگ بنفش، داده‌های تلسکوپ فضایی هابل به رنگ زرد و داده‌های مادون قرمز تلسکوپ اسپیتزر (Spitzer) به رنگ قرمز درآمده‌اند.
بررسی جدید این بازوهای غیرعادی نشان داده که امواجی مشابه انفجار صوتی هواپیماهای فراصوت، مقادیر بسیار زیادی از گاز معادل حدود ۱۰ میلیون خورشید را گرم می‌کنند. داده‌های رادیویی نیز نشان داد که یک ابرسیاه‌چاله عظیم در مرکز NGC 4258 به تولید جت‌های پرقدرت ذرات پرانرژی می‌پردازد.
تصویر پرتو ایکس چاندرا به نمایش حباب‌هایی از گاز داغ در بالا و پایین صفحه کهکشان پرداخته است. این حباب‌ها نشان می‌دهند بیشتر گازی که در ابتدا در دیسک کهکشان بوده، تا میلیون‌ها درجه حرارت دیده و توسط سیاه‌چاله به مناطق خارجی پرتاب شده‌اند.
پرتاب گاز از دیسک توسط سیاه‌چاله دارای پیامدهای مهمی برای سرنوشت این کهکشان است. محققان برآورد کرده‌اند همه گاز باقیمانده در ۳۰۰ میلیون سال آینده که در مقیاس زمان کیهانی بسیار کوتاه است به بیرون پرتاب خواهد شد، مگر اینکه این ذخیره به نوعی مجدداً پر شود. از آنجایی که بیشتر گاز دیسک تاکنون به بیرون پرتاب شده، گاز کمی برای شکل‌گیری ستارگان جدید باقیمانده است.
محققان از داده‌های اسپیتزر برای تخمین ستارگانی که در مرکز کهکشان NGC 4258با نرخ ۱۰ برابر کمتر از راه شیری در حال شکل‌گیری هستند، استفاده نمودند. از آنجایی که کهکشان NGC 4258 نسبتاً به زمین نزدیک است، ستاره‌شناسان می‌توانند نحوه تأثیرگذاری سیاه‌چاله بر آن را با جزئیات دقیق بررسی کنند.