آژانس فضایی هند (Indian space research organization به اختصار ISRO) برنامه ریسَت (RISAT) را با پرتاب یک ماهواره دیگر با نام ریست-۲بی‌آر۱ (RISAT-2BR1) به فضا پیش برد. ریست یک برنامه سنجش‌ازدور تحت کنترل سازمان فضایی هند است. هدف از این برنامه کنترل و بهینه‌سازی مسائلی همچون کشاورزی، نگهداری از جنگل‌ها، اندازه‌گیری رطوبت خاک، تحقیقات زمین‌شناسی، مطالعه یخ‌های اقیانوس‌ها و همچنین نظارت بر سواحل و کنترل بلایای طبیعی به وسیله رادار روزنه مصنوعی باند ایکس این ماهواره‌ها است. البته هندی‌ها از این ماهواره‌ها در مقاصد نظامی نیز بهره خواهند برد.
سازمان فضایی هند تاکنون علاقه‌ای به انتشار بودجه مصرف‌شده برای ساخت و استفاده از این ماهواره‌های ۶۱۵ کیلوگرمی گران‌‌قیمت نشان نداده است. باس این ماهواره‌ها توسط خود هندی‌ها و سنجشگر رادار روزنه مصنوعی (Synthetic Aperture Radar) آن‌ها توسط صنایع هوافضای رژیم صهیونیستی (Israel Aerospace Industries) ساخته شده است. سنجش‌گری که صهیونیست‌ها برای این ماهواره‌ها ساخته‌اند تک‌سار-۱ (TECSAR-1) نام دارد و قادر است در هر شرایط آب و هوایی و همچنین شب و روز خدمات خود را با قدرت تفکیک مکانی ۳.۶ متر از مدار لئو و ارتفاع ۵۵۵ کیلومتری ارائه کند.
این ماهواره‌ها انرژی مصرفی خود را از طریق باتری‌هایشان تأمین می‌کنند؛ اما برای افزایش طول عمر ماهواره در آن‌ها از دو پانل خورشیدی نیز استفاده می‌شود که همین موضوع باعث شده سازندگان ماهواره عمر آن را ۵ سال برنامه‌‌ریزی نمایند. هرچند نمونه‌های قبلی خیلی بیشتر از برنامه‌‌ریزی‌ها کار کردند و احتمالاً این بار نیز همین اتفاق رخ دهد.
پرتاب ریست-۲بی‌آر۱ چهارشنبه ۱۱دسامبر ساعت ۱۵ به وقت محلی (۱:۳۰ به وقت ایران) از پایگاه فضایی ساتیش داوان (Satish Dhawan Space Centre) و توسط ماهواره‌بر (Polar satellite launch vehicle به‌اختصار PSLV) انجام شد. این پرتاب چهل و هفتمین پرتاب موفق ماهواره‌بر PSLV بود. ماهواره‌بر یادشده تاکنون ۳ پرتاب ناموفق نیز داشته است.
پروژه سنجش از دور ریست در سال ۲۰۰۹ با پرتاب ریست-۱ (RISAT-1) آغاز شد و ریست-۲بی‌آر۱ پنجمین ماهواره این برنامه است. سازمان فضایی هند قصد دارد در سال ۲۰۲۰ آخرین ماهواره نسل دوم ریست را به فضا پرتاب کند. گفتنی است نام ریست Risat مخفف عبارت Radar Imaging Satellite به معنای رادار تصویربردار ماهواره‌ای است.
