برای اینکه متوجه شوید چرا زمان با نزدیک شدن به یک سیاهچاله کند می‌شود، باید ابتدا با مفهوم اتساع زمان آشنا شوید. آلبرت اینشتین که بسیار به فضا و زمان فکر می‌کرد، اولین فردی بود که به نسبی بودن زمان پی برد. او اعلام کرد که قوانین فیزیک در سرتاسر جهان ثابت هستند؛ اما مفاهیمی همچون سرعت یا حرکت، فضا و زمان این‌گونه نیستند و نسبی به حساب می‌آیند. نسبت به چه چیزی؟ نسبت به فرد ناظر.
اینشتین معمولا در مورد قطار صحبت می‌کرد و توضیح داد که سرعت قطار در حال حرکت برای کسی که درون آن ایستاده است نسبت به کسی که در یک قطار دیگر به صورت موازی آن را دنبال می‌کند، بیشتر است. از نظر علمی، زمان به خاطر جایی که ناظر ایستاده تغییر نمی‌کند، بلکه تغییرات آن به خاطر گرانش است. دانشمندان با اندازه‌گیری زمان (با استفاده از ساعت‌های اتمی) در بالای ساختمان و در طبقه همکف و یا با با اندازه‌گیری زمان در یک ماهواره در حال گردش و در زمین این موضوع را ثابت کردند.
بنابراین اگر گرانش می‌تواند باعث کند شدن زمان شود، با توجه به چگالی و گرانش بالای سیاهچاله، شدیدترین حالت اتساع زمان گرانشی در این پدیده‌های نابودگر رخ می‌دهد. ناسا به بررسی سیاهچالهها پرداخت تا متوجه شود که چطور فضا و زمان با همدیگر تعامل می‌کنند. دانشمندان این سازمان توضیح دادند که اگر یک شی به سیاهچاله نزدیک شود، جریان زمان از نظر شخصی که بیرون سیاهچاله (خارج از تاثیر گرانشی) قرار گرفته است، کند می‌شود.
مثالی برای درک بهتر موضوع
به‌عنوان مثال اگر یک ستاره به سیاهچاله نزدیک شود و ما بتوانیم آن را با استفاده از تلسکوپ ببینیم، متوجه می‌شویم که سرعتش کم و کمتر شده تا اینکه در زمان متوقف می‌شود. در واقع ما هیچ وقت افتادن ستاره درون سیاهچاله را نخواهیم دید؛ اما از منظر ستاره، زمان به صورت عادی پیش می‌رود. بر اساس نظریه نسبیت اینشتین، زمان به خاطر نیروی گرانش در نزدیکی هر جرم بزرگی کند می‌شود. به این پدیده اتساع زمان گرانشی می‌گویند که البته در نزدیکی سیاهچاله به شکل فزاینده‌ای شدت می‌گیرد.