طی دو دهه گذشته، اولویت‌های اروپا در فضا بر یک گزاره خاص تمرکز داشته‌اند: آنچه در صنعت فضایی اهمیت دارد، نه حضور در مسابقه فضایی، بلکه استفاده از فناوری فضایی برای تسهیل زندگی بر روی زمین است.
اواخر سال گذشته میلادی ماهواره سنتینل-۵(Sentinel-5p) پی به فضا پرتاب و باعث شد برنامه کوپرنیک (Copernicus program) سازمان فضایی اروپا به صورت کامل عملیاتی شود. با ترکیب این برنامه و منظومه ناوبری ماهواره‌ای اروپا که گالیله (Galileo program) نام دارد، می‌توان این موضوع را تایید که پس از دو دهه تلاش برای به‌کارگیری سنجش از دور در موضوعات محیط زیستی و امنیتی، عصر طلایی سنجش از دور اروپا آغاز شده است.
موضوع جالبی که باعث مسرّت فعالان فضایی اروپا شده است، این است که برنامه‌های عظیم سازمان فضایی اروپا یعنی گالیله و کوپرنیک، دقیقا زمانی به نقطه اوج خود رسیده‌اند که تعداد شرکت‌های فضایی تجاری در حال رشد است. تنها در سال ۲۰۱۷، بیش از ۱۰۰ ماهواره سنجش از دور به فضا پرتاب شدند که این امر تا به حال سابقه نداشته است. طی سال گذشته صدها ماهواره سنجشی فعال در فضا به میلیاردها نفر از جمعیت جهان از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و علمی سود رسانده‌اند و یک انقلاب مهم را در بخش تجاری فضا شروع کرده‌اند. دلیل این انقلاب را می‌توان کوچک‌سازی و تولید انبوه ماهواره‌ها و اهمیت یافتن خدمات ارزش‌افزوده تولیدشده بر اساس داده‌های ماهواره‌های سنجشی دانست. با تغییر سیاست‌ها در مورد داده‌های ماهواره‌ای و تصمیم برای عمومی کردن استفاده از آنها، اروپا سعی دارد که حداکثر بهره ممکن را در بازار فضایی تجاری ببرد.
طبق اعلام اتحادیه شرکت‌های سنجش از دور اروپا، بیش از ۴۵۰ شرکت اروپایی در زمینه سنجش از دور فعالیت داشته و تا قبل از دسترسی به داده‌های ماهواره‌ای سنتینل، محموع درآمد سالانه این شرکت‌ها بالغ بر ۱.۰۵ میلیارد دلار بود. شایان ذکر است که ۶۳ درصد این شرکت‌ها کمتر از ۱۰ کارمند و ۹۶ درصد آنها کمتر از ۵۰ کارمند دارند.
اروپا، در رتبه دوم بیشترین بودجه‌های فضایی جهان قرار دارد و با سرعت فعلی نوآوری‌ها در بخش تجاری فضا، این بخش در حال تبدیل شدن به یک عامل مهم در تعاملات بین‌المللی می‌باشد. بنابراین کارشناسان فضایی این قاره اعتقاد دارند که باید شرایط مناسبی هم برای رشد شرکت‌های فضایی اروپایی و هم برای جذب شرکت‌های خارجی فراهم آید.