یک ماهواره‌بر از زمین به سوی آسمان پرتاب می‌شود. در چند ثانیه شتاب می‌گیرد و به سرعت ۱۷۵۰۰ مایل بر ساعت می‌رسد. در چند دقیقه از مدار زمین خارج شد و در مدار ۳۰۰ مایلی زمین قرار خواهد گرفت.
این ماهواره‌بر چندین تن مواد پلاستیکی باکیفیت بالا و یک سری قطعات و اجزای پیش‌ساخته را به فضا می‌برد تا توسط یک چاپگر سه‌بعدی مورداستفاده قرار بگیرد.
این چاپگر سه‌بعدی می‌خواهد در آینده ماهواره‌ای بزرگ چند مایلی برای کاربردهای مختلف بسازد. این ماهواره روی زمین قابل ساختن نیست و بازوهایی طولانی و بلند دارد که امکان پرتاب آن به فضا توسط ماهواره‌بر های فضاپیما هم وجود ندارد.
داریم از آینده دنیای فضاپیماها و ایستگاه‌های فضایی صحبت می‌کنیم. در آینده، در فضا نیاز به تلسکوپ‌هایی غول‌پیکر، ماهواره‌های ارتباطی، آرایه‌های خورشیدی، ایستگاه‌های فضایی و غیره خواهد بود. بسیاری از این‌ها چند برابر نمونه‌هایی هستند که اکنون روی زمین‌ساخته می‌شوند.
یک شرکت به نام Made In Space در کالیفرنیا روی این ایده کار می‌کند تا ماشین‌ها و دستگاه‌ها بزرگ را توسط یک چاپگر سه‌بعدی در فضا سرهم‌سازی کند. این شرکت در چند سال اخیر به دنبال تدارک تجهیزات و لوازم موردنیاز خود در فضا بوده است.
آن‌ها یک چاپگر سه‌بعدی به نامAMF) Additive Manufacturing Facility) را به فضا ارسال کردند که تنها چاپگر در فضا است ولی درحالی‌که AMF در ایستگاه فضایی قرار دارد؛ می‌خواهند یک چاپگر جدید بسازند که منحصراً در فضای خلأ کار کند.
نمونه اولیه این چاپگر به نام آرکینات (Archinaut) در انتهای همین سال عرضه می‌شود. ماشین‌های چاپ آینده مانند آرکینات می‌توانند هر چیزی را در فضا چاپ کنند و هیچ محدودیتی ازنظر اندازه ندارند.
این چاپگرها قادر به ساخت اجسامی هستند که جرم زیادی دارند و اگر روی زمین باشند؛ سریعاً متلاشی می‌شوند ولی در فضا و خلأ مشکلی ندارند. تنها محدودیت این چاپگرها در استفاده از مواد اولیه است.
در آینده چاپگرها و روبات‌ها ایستگاه فضایی می‌سازند
یک کارشناس روباتیک ناسا نیز اعتقاد دارد هنوز محدودیت‌های فناوری زیادی هست که باید در فضا بر آن‌ها غلبه کرد. روبات‌ها باید بتوانند به‌طور مستقل عمل کنند و روی کار خود نظارت و کنترل داشته باشند. همین‌طور، روبات‌ها باید بدون دخالت انسان بتوانند با دیگر بخش‌ها و دستگاه‌ها هم کار کنند.
این کارشناس از خودگردانی، دست‌کاری، ادراک، کنترل نیرو و متدولوژی به‌عنوان چالش‌های پیشروی فضانوردان نام می‌برد و می‌گوید در آینده باید بتوان در فضا دستگاه‌ها و ابزارهایی با اندازه‌ها و مأموریت‌های مختلف ساخت.
این کارشناس می‌گوید در آینده نیاز داریم همانند بازی لِگو؛ قطعات کامپیوتری و فضاپیمایی را در فضا روی‌هم سوار و نصب‌کرده و یک محصول جدید بسازیم. بعد آن را به برق و سیستم‌های اطلاعاتی متصل کنیم.
شرکتی مانند Made In Space اعتقاد دارد طی چند دهه؛ اساساً تولیدات فضایی تغییر خواهند کرد. نیاز به ساخت ساختمان‌ها و ایستگاه‌های بزرگ فضایی وجود دارد و دیگر نمی‌توان قطعات پیش‌ساخته را از زمین به فضا فرستاد.
فضا برای مونتاژ و تولید بسیار مناسب است و امکانات نامحدودی دارد فقط باید فناوری‌های آن رشد کنند و به بلوغ برسند. چاپگرهایی مانند آرکینات هنوز در ابتدای راه هستند و روی زمین سرهم‌بندی می‌شوند.
ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) بزرگ‌ترین ایستگاه فضایی است که حدود ۲۰سال پیش بدون هیچ‌گونه چاپگر سه‌بعدی یا روباتی ساخته‌شده است و منشأ اکتشاف‌های بسیار زیادی در فضا شد. اما ایستگاه‌های فضایی بزرگ‌تر را نه انسان؛ بلکه روبات‌ها و چاپگرها خواهند ساخت.
