به گزارش از اسپیس، ناسا میخواهد ظرف ۵۰ سال آینده یک فضاپیما را به منظومه “پروکسیما قنطورس”(Proxima Centauri)، نزدیکترین منظومه ستارهای به زمین ارسال کند. دانشمندان آژانس فضایی ایالاتمتحده آمریکا اخیراً مقالهای در نشست پاییز ۲۰۱۷ اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا در نیواورلئان ارائه دادند که در مورد این موضوع بحث میکرد. محققان درباره یک مأموریت احتمالی در آینده که نیاز به یک فضاپیما با یکدهم سرعت نور دارد، صحبت کردند. ناسا در حال ساخت و توسعه این فضاپیما تا سال ۲۰۶۹ است.
“آنتونی فریمن” از آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا درباره مقالهاش با عنوان «اولین کاوشگر بین ستارهای» صحبت کرد و گفت زمانی که این کاوشگر به مقصد برسد چه باید کرد؟
این محقق در مورد پروژه احتمالی گفت: «اینیک مأموریت ۴۰ ساله برای سفر به یک منطقه قابل سکونت دریکی از نزدیکترین همسایگان ستارهای منظومه شمسی خواهد بود. اینیکی از مهمترین اهداف بشر است.» این پروژه هنوز بهطور رسمی نامگذاری نشده است، زیرا هنوز خیلی زود است و فنّاوری موردنیاز برای اکثر مراحل مأموریت هنوز وجود ندارد. اما فریمن افزود که هنوز همزمان بسیار است تا کارهای فنی انجام شود، زیرا این مأموریت پس از ۵۰ سال آغاز خواهد شد.
این مأموریت به شش مرحله تقسیم میشود که اولین مرحله آن سادهترین است؛ سفر به خارج از منظومه شمسی میشود. شاهکاری که هماکنون نیز توسط فضاپیمای وویجر۱ ( voyager 1) انجامشده است. پنج مرحله دیگر عبارتاند از زنده ماندن در سفر به پروکسیما قنطورس، کاهش سرعت هنگام نزدیک شدن به مقصد، تنظیم یک مسیر برای نزدیک شدن، گرفتن دادهها و انتقال اطلاعات جمعآوریشده به زمین. همه این پنج مرحله نیاز به پیشرفت فنّاوری دارند که هنوز فراتر از تواناییهای فعلی انسان است.
پروکسیما قنطورس یک ستاره کوتوله قرمز بافاصله ۴.۲ سال نوری از ما و نزدیکترین ستاره به زمین پس از خورشید،در صورت فلکی قنطورس است. این ستاره در سال ۱۹۱۵ و توسط “رابرت اینز” رئیس رصدخانه ملی آفریقای جنوبی کشف شد. پروکسیما قنطورس جزئی از سامانه ستارهای آلفا قنطورس به شمار میآید و نزدیکترین ستاره به خورشید ما است. ازآنجاییکه این ستاره نسبت به دیگر ستارهها به زمین بسیار نزدیک است، میتوان اندازه قطر زاویهای آن را بهطور مستقیم اندازه گرفت که این مقدار یکهفتم قطر زاویهای خورشید محاسبهشده است.
پروکسیما قنطورس جرمی حدود یکهشتم جرم خورشید دارد و میانگین چگالی آن ۴۰ برابر خورشید است و درخشندگی بسیار پایینی دارد. این ستاره یک ستاره شرارهای است و تغییرات زیادی در قدر ظاهری آن دیده میشود. میدان مغناطیسی این ستاره از انتقال گرمای درون و بیرون ستاره تشکیلشده است. نتایج بررسیها نشان میدهد پرتوهای ایکس منتشرشده از این ستاره بسیار به خورشید شباهت دارد و تولید انرژی پایین در ستارهنشان میدهد که این ستاره 4 تریلیون سال دیگر یا حدود ۳۰۰ برابر سن جهان در رشته اصلی خواهد ماند.
جستجوهایی که جهت پیدا کردن همدم این ستاره انجامگرفته تاکنون ناموفق بوده است، اگرچه این تلاشها نشان داد که این همدم میتواند فقط در کنار یک کوتوله قهوهای یا یک سیاره پرجرم باشد. پروکسیما قنطورس کوچکترین ستاره سامانه سه ستاره قنطورس است. منظومه این ستاره همچنین خانه سیاره “پروکسیما قنطورس بی” است که هماندازه زمین است و در سال ۲۰۱۶ کشفشده است. پروکسیما قنطورس بی که به نام پروکسیما بی هم شناخته میشود، یک سیاره فراخورشیدی در مدار ستاره کوتوله سرخ پروکسیما قنطورس، نزدیکترین ستاره به خورشید است.
رصدخانه جنوبی اروپا در اوت سال ۲۰۱۶ کشف پروکسیما بی را اعلام کرد. پروکسیما بی، یک سیاره زمین مانند است که در حال چرخش به دور ستارهاش در منطقه قابل سکونت میباشد. دمای پروکسیما قنطورس بیدر میزانی تخمین زده میشود که وجود آب بهصورت مایع و بر روی سطح سیاره امکانپذیر میباشد. این سیاره نزدیکترین سیاره فراخورشیدی به منظومه شمسی است و همچنین بهعنوان نزدیکترین سیاره فراخورشیدی شناخته میشود که بهطور بالقوه قابل زیستن است. سرعت این سیاره نسبت به زمین در حدود ۵ کیلومتر بر ساعت است.
گفته میشود “پروکسیما قنطورس بی” بهرغم فاصله نزدیک خود به پروکسیما قنطورس، نامزد احتمالی برای توانایی میزبانی از حیات است. درصورتیکه تصور میشد این سیاره به دلیل شعلهزن بودن پروکسیما قنطورس غیرقابلسکونت باشد و امکان حیات در آن وجود نداشته باشد.
هر کاوشگری که به این سیاره نزدیک شود به دنبال علائم زندگی بیگانگان بر روی آن است و یا حداقل تلاش میکند تا تعیین کند که آیا میتواند از حیات حمایت کند. سال ۲۰۶۹ صدمین سالگرد قدم گذاشتن انسان بر ماه است که برای نخستین بار در سال ۱۹۶۹ اتفاق افتاد.
بنابراین فرستادن این کاوشگر به پروکسیما قنطورس نشان از یک پیشرفت چشمگیر و دومین شاهکار ناسا پس از فرود به ماه خواهد داشت.