زمان سفرهای طولانی فضایی از جمله سفر به مریخ همراه داشتن تمامی وسایل ممکن نیست به همین دلیل کارشناسان راهی جدید و مبتکرانه برای ساخت تجهیزات فضایی ابداع کرده اند.
دانشمندان در یک پژوهش جدید از ادرار فضانوردان برای تولید نوعی پلیمر استفاده کرده اند.
این پلمیر می تواند برای ساخت قطعه ها و تجهیزات توسط چاپگر سه بعدی برای فضانوردان ، تعمیر قطعه های به کار رفته در بدنه سفینه های فضایی و آزمایشگاه های علمی مورد استفاده قرار بگیرد.
اساس این فناوری استفاده از نوعی مخمر است که در ترکیب با نیتروژن و کربن به پلیمر تبدیل می شود. مخمر برای تولید پلیمر می تواند از ادرار فضانوردان استفاده و رشد کند.
ایده استفاده از زباله های فضایی بحث جدیدی نیست و اکنون فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی بین المللی مقداری از آب نوشیدنی مورد نیاز خود را از جمع آوری تعریق بدن، استحمام و ادرار خود به دست می آورند.
اوره موجود در ادرار فضانوردان و دی اکسید کربن تولیدی از نفس کشیدن آنها می تواند برای تولید پلیمرهای پلی استری در ساخت قطعه های مختلف مورد استفاده قرار بگیرد.
هدف کارشناسان از توسعه این طرح کاهش وابستگی به حمل مواد اولیه برای تولید وسیله در سفرهای بلند مدت فضایی از جمله سفر به سیاره مریخ است.
نتیجه های به دست آمده از این پژوهش که در بیست و پنجمین نشست ملی و نمایشگاه انجمن شیمی آمریکا (ACS) منتشر شده، حاصل تحقیق دانشمندان دانشگاه کلمسون در ایالت کارولینای جنوبی آمریکا است.
براساس پژوهش ها هر 28 گرم بار اضافه به وسیله های موجود در سفینه فضایی راهی مریخ ، سبب افزایش بسیار زیاد حجم سوخت و هزینه آن می شود، زیرا به انرژی بیشتری برای فرار از اتمسفر کره زمین نیاز است.
این مخمر با نام علمی Yarrowia lipolytica برای رشد به نیتروژن و کربن نیاز دارد؛ کارشناسان معتقدند استفاده از این شیوه باعث کاهش تولید زباله های سرگردان فضایی می شود.
محققان در نظر دارند طرح پرورش ماهی در فضا را اجرایی کنند و برای تقویت خواص ماهی می خواهند اسید چرب امگا سه در فضا تولید کنند.
تولید مکمل اسید چرب امگا سه نیز می تواند از زباله های انسانی و با استفاده از نوعی مخمر انجام شود و به این ترتیب فضانوردان قادر به خوردن ماهی تازه در فضا می شوند.
