کارشناسان معتقدند بازبینی نحوه مدیریت حوزه فضایی نشان می‌دهد که سیاست‌های اجرایی توسعه این حوزه مناسب نبوده، به نظر می‌رسد با عملکرد دولت در این حوزه ناامیدی در بین دانشگاهیان ایجاد شده است بطوریکه سعی در تغییر گرایش خود دارند.
با توجه به مسائلی که در حوزه فضایی کشور از سال 92 تا حال اتفاق افتاده
است این موضوع در اذهان متخصصان این حوزه متواتر می‌شود که گویا در این بخش
نیازمند به تحول در امر سیاستگذاری و اجرایی هستیم تا سیاستگذاری و برنامه
ریزی صحیح!.کارشناسان معتقدند با بازبینی نحوه مدیریت این حوزه
به این موضوع می‌رسیم که سیاست‌ها و روش‌های اجرایی توسعه این حوزه درست و
مناسب نبوده است. بی شک هر تصمیمی منوط به زمان مشخص می‌شود که این تصمیم
درست بوده است یا خیر چرا که هر سیاستی و هر برنامه اجرایی تا اجرا نشود
صحت و سقم آن مشخص نمی‌شود.
با روی کار آمدن دولت یازدهم بعضی از کارشناسان و
مدیران بر این باور بودند که سیاست‌های اجرایی مدیران سابق درست نبوده است
ولی بعد از مدت زمان دو سال از روی کار آمدن دولت یازدهم می‌توان به ضرس
قاطع عنوان کرد که دستاورد یا اقدامات موثری در راستای تحقق اهداف سند جامع
توسعه هوافضایی نداشته است.در دولت نهم و دهم فعالیت‌های خوبی همچون ساخت
ماهواره در دانشگاه‌های صنعتی شریف، امیرکبیر، علم و صنعت و … انجام شد،
ولی در دو سال اخیر با تغییرات ساختاری در صنعت فضایی کشور عملا فعالیت چشم
گیری صورت نگرفته است.با دستور رئیس جمهور، مرکز ملی فضایی تشکیل شد که در
ابتدا بر خلاف ماده 4 اساسنامه شورای عالی فضایی که ایجاد دبیرخانه شورا
را در مسئولیت سازمان فضایی ایران دیده بود، مسئولیت دبیرخانه شورای عالی
فضایی از سوی رئیس جمهور به معاونت علمی ریاست جمهوری واگذار شد.
آن چه مورد سوال است اینکه، آیا برای تصمیم مهمی
همچون مسئولیت تشکیل شورای عالی فضایی به قوانین و مصوبات موجود توجه شد یا
اینکه سعی و تلاش مضاعف دولت برای بدست آوردن تجربه‌ای از نو است. حال این
تجربه با چه میزان هزینه‌ای از بیت المال انجام گیرد را آیندگان مشخص
می‌کنند.البته این نوع مدیریت چیز جدیدی نیست که تا کنون به
آن رسیده‌ایم. بعضی از مدیران که به اصطلاح خودشان در این نظام سختی
کشیده‌اند، حال با ورود نسلی نو به عرصه خدمت به کشور در حال مطرح کردن
موضوعاتی هستند که هزینه ساخت و آبادانی کشور را صد چندان می‌کنند.کارشناسان معتقدند دستپاچگی در تصمیمات مدیران در
حوزه فضایی کشور وجود دارد به طوریکه در بعضی از مواقع خدمت به مردم
دستاویزی برای ضربه زدن به پیشرفت یک جامعه است.با گذشت تقریبا 6 ماه دبیرخانه شورای عالی فضایی
مجددا به سازمان فضایی انتقال یافت و روز از نو و روزی از نو. یک تصمیم ملی
فقط 6 ماه دوام آورد( البته از روز اول دوام نداشت).
سوال این جاست که آیا مدیران می‌توانند برآورد کنند
در این نقل و انتقالات زیر ساختی و مدیریتی چه میزان خسارت به این کشور
تحمیل شده است؟
سوال دیگر این که با انتقال دبیرخانه شورای عالی فضایی به سازمان فضایی آیا مرکز ملی فضایی دیگر نقشی در توسعه این حوزه خواهد داشت؟
و سوال سوم اینکه وقتی چنین تصمیم ملی به این شکل اجرا می‌شود، تصمیمات دیگر چگونه اجرا خواهد شد؟
به نظر می‌رسد با عملکرد دولت در حوزه صنعت فضایی
کشور یأس و ناامیدی در بین دانشگاهیان و متخصصان این حوزه ایجاد شده است
بطوریکه آنها سعی در تغییر حرفه و گرایش خود دارند. البته بعضی‌ها نیز با
پذیرش از خارج از کشور مهاجرت می‌کنند. وقتی در این حوزه استراتژیک و مهم،
برنامه ریزی مدون و از پیش مشخص شده‌ای وجود نداشته باشد، متخصصان
نمی‌توانند همکاری لازم را برای تحقق اهداف سند جامع توسعه هوافضای کشور
داشته باشند. فلذا نیروهای متخصص که از مهمترین ابزارهای توسعه یک کشور
هستند به راحتی از دست می‌روند و در این بین کشورهای دیگر به راحتی از
دسترنج‌های این کشور را به یغما می‌برند.آنچه که در حال اجرا است اینکه مرکز ملی فضایی (با
مدیریت منوچهر منطقی) و سازمان فضایی( با مدیریت محسن بهرامی) هر یک در حال
تهیه برنامه 10 ساله برای حوزه فضایی کشور هستند!!! آیا در مدیریت مدیران تقسیم وظایف مشخص نشده است؟!!
آیا تاکنون در کشور مورد مشابهی وجود دارد که کار موازی انجام داده باشند و
نتیجه کار مفید فایده کشور شده باشد؟در جامعه‌ای که انسانها فقط به فکر نشان دادن خود
هستند و نمی‌توانند دیگران را در موفقیت‌های خود شریک کنند، توسعه و
پیشرفتی صورت نخواهد گرفت مگر موفقیت‌های جزئی و ناچیز که این هم با تغییر
مدیریت‌ها دچار اضمحلال و شکست خواهد شد.امید است با همت متخصصان و مدیران دلسوز بتوان ایران اسلامی را در قله‌های پیشرفت نظاره کرد.