تحقیقی جدید نشان می‌دهد که احتمالا در گودال‌های نزدیک قطب‌های ماه جداره‌های ضخیم یخ وجود دارد. در واقع بر اساس یافته‌هایی که دانشمندان از مطالعه عطارد به دست آورده‌اند وجود یخ روی ماه به ویژه در مناطق نزدیک به قطب‌ها را هم امکان‌پذیر می‌دانند.
عطارد و ماه از لحاظ سطحی ساختاری مشابه دارند و سطح هر دو به خاطر برخورد سیارک‌ها و اجرام آسمانی مختلف، از حفره‌ها و گودال‌های فراوانی تشکیل شده است. علاوه بر این، هم ماه و هم عطارد به گونه‌ای دور خورشید می‌چرخند که این ستاره هیچ وقت از یک سطح مشخص در افق آن‌ها بالاتر نیامده و بنابراین مناطقی که در نواحی قطبی این دو سیاره قرار دارند بسیار سرد هستند.
به همین دلیل گودال‌هایی که در اطراف قطب‌های این دو سیاره واقع شده‌اند محل مناسبی برای ذخیره دائمی یخ می‌باشند. مشاهده و بررسی عطارد با کمک مدارگرد مسنجر (Messenger) و همچنین مدارگرد‌های مرکوری سرفیس (Mercury Surface) و اپیس اینوایرنمنت (Space Environment) انجام شده و مطالعه ماه هم با استفاده از مدارگرد شناسایی ماه (Lunar Reconnaissance Orbiter به اختصار LRO) به انجام رسیده است.
دانشمندان با استفاده از داده‌های ارتفاع‌نگاری، محل و عمق گودال‌ها را تعیین کرده و نشان دادند که گودال‌های اطراف قطب‌ها ۱۰ درصد از مناطق دیگر کم عمق‌تر هستند و این یعنی گودال‌های مذکور پتانسیل نگهداری یخ را دارند. در ادامه دانشمندان دریافتند که این گودال‌ها در قسمت‌های رو به قطب‌ها عمق کمتری دارند که این مسئله احتمالا به خاطر حضور یخ بیشتر در آن نواحی باشد چرا که نواحی مذکور در معرض نور ضعیف خورشید قرار دارند.
پیش‌تر هم دانشمندان با استفاده از رادار، در جستجوی یخ روی ماه بودند اما فقط به مقادیر کم‌ضخامتی از یخ برخورده بودند؛ ولی بر خلاف ماه، در عطارد لایه‌های یخ ضخیم‌تری را مشاهده نمودند.
نانسی چبوت (Nancy Chabot) محقق آزمایشگاه فیزیک دانشگاه جان هاپکینز (John Hopkins University) که روی سامانه عکس‌برداری مسنجر کار می‌کند در این رابطه گفته است: «ما نشان دادیم که بخش‌های قطبی عطارد حاوی مقادیر زیادی یخ است و همانند یخ موجود روی ماه تکه تکه نیست بلکه یکپارچه‌تر به نظر می‌رسد. علاوه بر این یخ عطاردی تازه‌تر است و به نظر می‌رسد در ۱۰ میلیون سال اخیر به وجود آمده باشد.»