مأموریت آپولو۱۱ (Apollo 11) علاوه بر حوزه فناوری، توانست بر حوزه‌های دیگر نیز تاثیر بگذارد و نتایج آن همچنان ادامه دارد. قدم نهادن نیل آرمسترانگ (Neil Armstrong) بر ماه توانست راه را برای قدم‌های بزرگتر هموار کند. پس از این رویداد، نخستین کاوشگرها به فضای میان‌ستاره‌ای پرتاب شدند، نخستین ربات‌ها به مریخ فرستاده شدند و یک انقلاب تجاری در حوزه فضا صورت گرفت.
در هر حال، تنها حوزه فناوری فضایی نیست که از فرود انسان روی ماه، بهره می‌برد؛ بلکه بسیاری از فناوری‌های مربوط به اینترنت که هر روز از آن‌ها استفاده می‌کنیم، ریشه در ماموریت آپولو۱۱ دارند.
ماهواره‌های مخابراتی
بخش بزرگی از اینترنت جدید به ارتباطات ماهواره‌ای بستگی دارد که موارد گوناگونی از داده‌های اینترنتی گرفته تا برنامه‌های تلویزیونی را پخش می‌کند. ماهواره مخابراتی، ماهواره‌ای است که از آن برای مخابره صدا، تصویر و داده استفاده می‌شود.
الا اتکینز (Ella Atkins)، استاد مهندسی هوافضا در دانشگاه میشیگان (University of Michigan)، می‌گوید: «اگرچه انجام ماموریت آپولو برای پیشرفت این فناوری ضروری نبود اما این برنامه کمک کرد تا جوامع، میزبان فناوری‌های مرتبط با ماهواره‌ها از جمله نرم‌افزارهای ارتباطی باشند.»
هنگامی که حامیان مالی، کار روی برنامه آپولو را متوقف کردند، هنوز هم دانشی را به کار می‌بردند که طی ماموریت‌های سفر به ماه به دست آمده بود. این اطلاعات، به برقراری شبکه‌های ارتباطی جدیدی منجر شد که مبنای ایجاد اینترنت را تشکیل دادند.
دیش‌های ماهواره در خانه‌ای در اوکراین
مدارهای مجتمع و سامانه‌های نهفته
باب زاگرودنیک (Bob Zagrodnick)، از کارمندان شرکت ریتیون (Raytheon) در زمان ماموریت آپولو، می‌گوید: «فناوری نیمه‌رسانا و تجهیزات مربوط به آن در رابطه با فناوری‌های واقعی نقش مهمی بر عهده دارند.»
مدارهای مجتمع به مجموعه‌ای از مدارهای الکترونیکی گفته می‌شود که روی یک سطح صاف کوچک از جنس مواد نیمه‌رسانا قرار داده شده است. سامانه‌های نهفته نیز رایانه‌هایی هستند که برای کنترل یک سامانه بزرگ و مشخص طراحی شده‌اند و هنگامی که محدودیت‌هایی در مورد پردازش همزمان وجود دارد، به کار می‌روند.
وظیفه زاگرودنیک در شرکت ریتیون، مدیریت آزمایش رایانه‌های راهنمای ماموریت آپولو بود؛ این رایانه‌ها در آن زمان، به مدارهای مجتمع، شکل قانونی بخشیدند. ما در حال حاضر، مدارهای مجتمع را به کار می‌بریم اما این فناوری، در زمان اجرای ماموریت آپولو، جدید بود و به مهندسان صنایع گوناگون کمک می‌کرد تا در کار خود پیشرفت داشته باشند. به کار بردن یک فناوری ثابت نشده مانند مدارهای مجتمع در ماموریت مهمی مانند آپولو توانست به این فناوری مشروعیت ببخشد و شکلی قانونی به آن دهد.
استفاده از رایانه‌های راهنما در ماموریت آپولو، امکان مدیریت چندین نوع لوازم جانبی را به صورت همزمان فراهم کرد. رایانه‌های راهنما، به بسیاری از لوازم جانبی فضاپیمای آپولو متصل شدند و امکان کنترل فضاپیما را در زمان واقعی فراهم کردند.
صفحه کار ارتباطی برای رایانه‌های راهنمای آپولو
کنترل ماموریت از راه دور
اتکینز ادامه داد: «پیشرفت‌های صورت گرفته در حوزه ارتباطات، امکان کنترل سامانه‌های گوناگون را از صدها یا حتی هزاران مایل فاصله فراهم می‌کند. در حال حاضر شرکت‌های زیادی کنترل از راه دور را در برنامه‌های خود به کار می‌برند و این تاثیر مهم در مدیریت سامانه‌های کنترل از راه دور، در ماموریت آپولو ریشه دارد.»
او افزود: «ما اکنون با در اختیار داشتن اینترنت، فضای کافی برای افرادی که از داده‌ها استفاده می‌کنند در اختیار داریم و می توانیم در سراسر جهان به ویدئوهای گوناگون دسترسی داشته باشیم.»
مسیریابی با سامانه موقعیت‌یاب (GPS)
یکی از ابزار مورد استفاده در ماموریت آپولو، یک بازتابنده لیزری بود. این بازتابنده که حاصل همکاری دو شرکت هراوس (Heraeus) و بندیکس کورپوریشن (Bendix Corporation) است، با استفاده از لیزر فاصله میان زمین تا ماه را با دقت بالایی اندازه‌گیری می‌کند..
از آنجا که ماه و زمین همیشه فاصله یکسانی ندارند، مشخص کردن محل دقیق تا ماه به مهندسان کمک می‌کند تا نیروی جاذبه‌ای را که بر نحوه گردش ماه به دور زمین و گردش زمین به دور خورشید اثر دارد، مشخص نمایند. درک این نیروها برای اطمینان از دقت ماهواره‌های موقعیت‌یاب ضروری است؛ بدون اطلاع از این نیروها، هماهنگ نگه داشتن این گونه ماهواره‌ها تقریبا غیرممکن خواهد بود.
در حال حاضر، بسیاری از ماهواره‌ها به بازتابنده مجهز هستند اما این فناوری در زمان ماموریت آپولو، نخستین نمونه بود. با در نظر گرفتن میزان وابستگی شرکت‌های فناوری به سامانه‌های موقعیت‌یاب، می‌توان به اهمیت این فناوری به عنوان سنگ بنای پنهان اقتصاد امروز پی برد.
باز آلدرین (Buzz Aldrin) در حال حمل بازتابنده لیزری