نزدیکتر کردن ماهوارههای سنجشی به زمین
یک پروژهی چند میلیون پوندی به تازگی در اروپا معرفی شده که طی آن ماهوارهها در مدار نزدیکتری به دور زمین گردش میکنند. این امر باعث کوچکتر شدن ماهوارهها، کمتر شدن هزینهها، افزایش امنیت با فاصله گرفتن از زبالههای فضایی و بالا رفتن کیفیت تصاویری میشود که ماهوارهها میتوانند تهیه کنند.
در حال حاضر ماهوارههای سنجشی معمولا در فاصلهی 500 تا 800 کیلومتری سطح زمین فعالیت میکنند که باعث محدود شدن دقت تصویربرداری آنها یا ملزم شدن به استفاده از تلسکوپهای بزرگ برای تصویربرداری میشود.
پروژهی Horizon 2020 اتحادیهی اروپا با تخصیص بودجهی 5.7 میلیون یورویی به تیمی از محققان آنها را در ساخت ماهوارههایی که در ارتفاع 200 تا 450 کیلومتری از سطح زمین و پایینتر از ایستگاه فضایی بینالمللی فعالیت خواهند کرد، حمایت میکند. دکتر پیتر رابرتز (Peter Roberts) هماهنگکنندهی علمی این پروژه در دانشگاه منچستر میگوید “اگر ما بتوانیم ماهوارهها را به زمین نزدیکتر کنیم قادر خواهیم بود حجم دادهی فعلی را با تلسکوپهای کوچکتر و سیستمهای راداری ضعیفتر تامین کنیم. البته چالشهای فنی زیادی وجود دارند که تاکنون راهحلی برای آنها پیدا نشده است.”
یکی از این مشکلات، اتمسفر غلیظتر و چگالتر زمین در ارتفاعات پایین است؛ به این معنی که نیروی پسایی ایجاد میشود که باید با آن مقابله کرد. برای حل این مشکل، تیم تحقیقاتی مواد پیشرفتهای را توسعه میدهد و آنها را در یک تونل باد جدید که شرایط اتمسفر را در ارتفاع مورد نظر ماهوارهها شبیهسازی میکند، مورد آزمایش قرار میدهد. این آزمایش، تیم را از نحوهی تعامل مواد به کار رفته در ماهواره با اتمهای اکسیژن و ذرات متحرک دیگر اتمسفر با سرعتی تا 8 کیلومتر بر ثانیه آگاه میسازد.
آنها همچنین مواد مورد نظر را بر یک ماهوارهی پرتاب شده به مدارهای پایین امتحان میکنند تا از تاثیر جریان اتمسفریک برای کنترل گردش ماهواره آگاه شوند.
این تیم تحقیقاتی قصد دارد سیستمهای پیشرانش الکتریکی تجربی را که از اتمسفر به عنوان سوخت استفاده میکنند توسعه دهد. این روش، پتانسیل آن را دارد که ماهواره را با وجود نیروی پسایی که روی آن عمل میکند به صورت نامحدود در مدار نگه دارد و پس از پایان ماموریت ماهواره آن را به خارج از مدار هدایت میکند تا مشکلی از بابت ایجاد زبالههای فضایی به وجود نیاید.
این پروژه از ژانویهی 2017 شروع شده و طبق برنامهریزی تا 51 ماه ادامه خواهد داشت و راه را برای بهرهبرداریهای آتی از مفاهیم مطرح شده هموار خواهد کرد.