نتایج یک مطالعه جدید نشان داد که مشکلات بینایی فضانوردان که تا ماه‌ها پس از بازگشت به زمین ادامه دارد، ناشی از جمع شدن مایع در مغز آن‌ها در نتیجه‌ی فقدان نیروی جاذبه در فضا است.
این مطالعه نشان داد که سفر فضایی نحوه‌ی حرکت مایعات در بطن‌های مغز را تغییر می‌دهد. به‌این‌ترتیب که فقدان جاذبه در فضا، مایع جاری در بطن‌های مغز را به سمت بالا رانده و باعث می‌شود تا حجم سه بطن از این بطن‌ها تا حدودی افزایش یابد.
پژوهشگران مغز ۱۱ فضانورد مرد روس را قبل و بعد از یک سفر شش‌ماهه به فضا اسکن کردند تا به اثرات ناشی از حضور در فضای بدون جاذبه پی ببرند.
به هنگام بازگشت به زمین، حجم بطن‌های مغزی این فضانوردان به‌طور میانگین تا بیش از ۱۱ درصد افزایش یافته بود تا بتواند مایع اضافی را در خود جای دهد.
این تیم تحقیقاتی همچنین به وجود ارتباطی میان حجم یکی از چهار بطن مغز و ضعف بینایی در این فضانوردان پی برد. هرچند هنوز به مدارک بیشتری برای تایید این مدعی نیاز است.
چیزی در حدود ۳۰ درصد از فضانوردان حاضر در مأموریت‌های فضایی کوتاه‌مدت و ۶۰ درصد از آن‌ها در مأموریت‌های بلندمدت، از مشکلات بینایی که تا ماه‌ها پس از بازگشت به زمین ادامه دارد، شکایت می‌کنند.