آثار کمربند کوئیپر در جو زمین
دیگر لازم نیست ستارهشناسان برای مطالعه نقاط دوردست در منظومه شمسی، به ناحیه یخی سفر کنند؛ چرا که ممکن است گرد و غبار کمربند کویپر در جو زمین نیز وجود داشته باشد.
برخی از ذرات گرد و غبار بینسیارهای که در جو زمین قرار دارند، ممکن است از کمربند کوئیپر آمده باشند. کمربند کوئیپر ناحیهای متشکل از اشیاء یخی است که فراتر از نپتون قرار دارد.
این امکان وجود دارد که دانههای گرد و غبار موجود در لبه منظومه شمسی بهسوی زمین راه پیدا کرده باشند و اکنون پژوهشگران ناسا، کمی از این بقایا را یافتهاند.
شایان ذکر است ناسا از سال ۱۹۷۰ بالون و فضاپیماهایی را مأمور گردآوری چنین نمونههایی از استراتوسفر زمین (دومین لایهٔ بزرگ اتمسفر و بالای تروپوسفر) کرده است. همواره به نظر میرسید این ذرات که ابعادی در حد یکصدم میلیمتر دارند، بیشتر حاصل دنبالهدارها و سیارکهایی باشند که فاصله چندانی با زمین ندارند.
دانشمندان ناسا برای تعیین دقیق اینکه این غبار چه مدت را صرف سفر در فضا کرده، لازم بود بدانند که در هر سال در یک ذره چند شیار بهوجود میآید. ذرات سنگین حاصل از شراره خورشیدی، در غبارهای فضایی، شیارهای میکروسکوپی پدید میآورند. شمارش این شیارها (که در شکل با رنگ سبز نشان داده شده) میتواند نشان دهد که یک ذرهٔ غبار از کجا آمده است.
گفتنی است در این نمونهها چهار ذره حاوی مواد معدنی بودند که باید از طریق واکنش با آب مایع شکل گرفته باشند. این نتیجهای شگفتانگیز است؛ چرا که پیشتر دانشمندان باور داشتند این ناحیه بسیار سرد است و آب مایع در آن وجود ندارد. لیندسی کلر (دانشمند ناسا) میگوید: «بسیاری از این ذرات (البته اگر واقعاً از کمربند کوئیپر آمده باشند)، نشان میدهند که برخی از مواد معدنی در اشیاء کمربند کوئیپر در حضور آب مایع شکل گرفتهاند».
گفته میشود احتمالاً آب، از برخورد پرانرژی میان اشیاء کمربند کوئیپر که از حرارت کافی برای ذوب کردن یخ برخوردار بوده، حاصل شده باشد. بنابر محاسبات دانشمندان، ۱۰ میلیون سال طول کشیده تا چنین ذراتی از کمربند کوئیپر به جو زمین برسند. کلر میگوید: «این خیلی جالب است؛ چون میتوانیم متوجه شویم که کمربند کوئیپر از چه چیزی تشکیل شده است».