اگرچه ایده ساخت فضاپیماهایی که نیروی پیشرانش خود را از تشعشعات سیاهچالهها تامین کنند، چندان جدید نیست اما دانشمندان برای نخستین بار استفاده از این فناوری فرضی را برای جسنجوی حیات در فضا پیشنهاد داده‌اند. لوییس کرین (Louis Crane)، ریاضیدانی که در سال ۲۰۰۹ بر روی مقاله‌ای با عنوان استفاده از تابش هاوکینگ سیاهچالهها برای تامین نیروی سفینه‌ها کار کرده بود، ایده جدیدی را با مضمون ردیابی اشیایی که ممکن است از این فناوری استفاده کنند و ساخته دست بشر نباشند مطرح کرده است. در مقاله کرین اشاره بود که یک سیاهچاله با شعاع ۲.۸ آتومتر، طول عمری برابر با یک قرن داشته و می‌تواند ۱۵ پتاوات توان تولید کند بنابراین برای تامین توان یک سفینه و رساندن آن به نزدیکی سرعت نور مناسب می‌باشد. هرچند دانش بشری هنوز در حد استفاده از این انرژی نیست اما کرین می‌گوید اگر فضاپیماهای بیگانه بتوانند از تابش هاوکینگ برای تامین نیروی فضاپیماهای خود استفاده کنند، مانند نقطه‌های کوچک و داغی در فضا به نظر خواهند رسید که مقادیر زیادی از ذرات و اشعه گاما را از خود ساطع خواهند کرد. بنابراین می‌توان آن‌ها را با تجهیزات مناسب شناسایی نمود.