طبق گفته مهندسین فضایی چینی، یک ساختار دوبعدی از کربن با نام گرافن (graphene) ممکن است در آینده ماموریت‌های اکتشافی فضایی را قدرت بخشد. استفاده از این آلوتروپ کربن می‌تواند منجر به توسعه فناوری پیشرانش نوری شده و امکان ساخت سازه‌های فضایی بدون سوخت را فراهم کند.
سانگ شنگجو (Song Shengju)، مدیر این پروژه تحقیقاتی در آکادمی فناوری حامل فضایی چین (China Academy of Launch Vehicle Technology) می‌گوید: «فضاپیماهای متداول برای حرکت به سوخت‌های شیمیایی وابسته هستند و میزان سوختی که با خود حمل می‌کنند مشخص‌کننده ماکزیمم مسافتی است که می‌توانند طی کنند.» وی افزود: «بیش از 80 درصد وزن برخاست حامل‌های فضایی فعلی مربوط به پیشرانه‌های شیمیایی می‌باشد. اگر فضاپیما بتواند بدون سوخت حرکت کند، اکتشافات فضایی انسان عمق بسیار بیشتری می‌یابد.»
دانشمندان در کشورهای دیگر نیز به مطالعه فناوری پیشرانش نوری پرداخته‌اند. در کهکشان راه شیری حدود 400 میلیارد ستاره وجود دارد که نوی آن‌ها می‌تواند یک منبع انرژی پایان‌ناپذیر باشد. به گفته سانگ محققانی از اروپا، آمریکا و ژاپن در تلاش هستند تا فضاپیماهایی توسعه دهند که برای پیشرانش از بادبان خورشیدی ساخته‌شده از غشای پلی ایماید (polyimide film) استفاده می‌کنند. اما نیروی پیشران تولیدشده بسیار ضعیف می‌باشد.
محققان ژاپنی با سرپرستی سانگ در حال ساخت بادبان به کمک گرافن هستند که یکی از قوی‌ترین و نازک‌ترین مواد شناخته‌شده می‌باشد و می‌تواند دماهای بالای 800 درجه سانتیگراد را تحمل کند. طی یکی از پژوهش‌های قبلی که توسط پروفسور چن یانگشنگ (Chen Yongsheng) از دانشگاه نانکای (Nankai University) انجام گرفته بود مشخص شد که گرافن می‌تواند توسط انواع منابع نور از جمله خورشید حرکت داده شود و نیروی پیشران تولیدشده 1000 برابر بیشتر از غشای پلی ایماید در شرایط خلاء می‌باشد.
سانگ با ابراز رضایت از نتایج پژوهش‌های می‌گوید: «این تازه شروع راه است. ما باید تحقیق‌های بیشتری در مورد مکانیزم‌ها و خواص گرافن و به کارگیری پیشرانش نوری در فضاپیماها انجام دهیم. اگر به پیشرفت‌های شگرفی در این فناوری دست پیدا کنیم، می‌توان اکتشافات فضایی را ساده‌تر کرد.»