ارتفاع حامل فضایی ساترن-۵ که آپولو را به ماه می‌برد، ۱۱۰ متر بود و ارتفاع شاتل فضایی حدود ۵۶ متر بود. هردوی این سفینه‌ها باید پس از پیکره‌بندی در ساختمان سوار کردن قطعات باید به محل پرتاب حمل می‌شدند. وظیفه این جابجایی را ماشین غول‌پیکر بر عهده داشت که به آن کراولر (Crawler) می‌گویند. البته کراولر نه‌فقط سفینه که موشک بالابرنده و حتی سکوی پرتاب آن‌ها را هم حمل می‌کرد.
این وسیله برای ناسا ۱۴میلیون دلار هزینه داشت و سازمان فضایی آمریکا دو دستگاه آن را به شرکت مارین پاور شاول (Marion Power Shovel) برای جابه‌جایی سامانه پرتابی آپولو سفارش داد. این ماشین عجیب‌وغریب در نوامبر ۱۹۶۴ تحویل ناسا شد.
کراولر ۴۰متر طول، ۳۵متر عرض،۸متر ارتفاع و ۲۷۲۱تن وزن دارد. ارتفاع آن را از سطح زمین می‌توان از ۶ تا ۷.۸۴متر تنظیم کرد. حرکت این غول که با محموله بیش از ۳هزار تن وزن دارد، توسط چهار سامانه تانک مانند صورت می‌گیرد که حدود ۳متر بلندی و ۱۲.۹متر طول دارند. هر قطعه از شنی‌های این تانک‌ها یک‌تن وزن‌دارند و از ۵۷قطعه ساخته‌شده‌اند. اگر وزن محموله (به‌طور مثال سفینه آپولو و موشک ساترن-۵) و خود ماشین را باهم در نظر بگیریم به عدد عجیب ۷ میلیون و۹۳۸ هزار و ۷۲۵کیلوگرم برمی‌خوریم! سطح این ماشین ۱۴۰مترمربع است.
کراولر پس از تحویل محموله شامل سفینه، موشک بالابرنده و برج پرتاب باید ۵.۵کیلومتر راه را طی کند تا به محل پرتاب برسد. اما جالب است بدانید که طی کردن این مسافت حدود ۹ ساعت طول می‌کشد و موتورهای دیزل آن بیش از۱۶۰۰لیتر سوخت مصرف می‌کند. مخزن این ماشین ۱۹۰۰۰لیتر در خود جای می‌دهد.
