محققان ابزاری نوین برای سفرهای فضایی سریع‌تر و ارزان‌تر از طریق ادغام فضاپیماهای کوچک با یک فرآیند انرژی خورشیدی ارائه کرده‌اند. دانشمندان معتقدند ابزاری موسوم به بادبان‌های خورشیدی از طریق استفاده از مواد سبک بسیار بازتابنده که نور خورشید را بازتاب می‌دهند، موجب حرکت یک فضاپیما در فضا می‌شوند.
فشار مداوم فوتون‌ها از سوی خورشید این نیروی پرتابی را فراهم می‌سازد و از این طریق نیاز به وجود پیشران‌های سنگین در سامانه‌های کنونی از بین می‌رود. این طرح را یک تیم از دانشمندان با هدایت اسلاوا توریشف (Slava Turyshev)، از آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا، که فضاپیماهای وویجر (Voyager) را در سال ۱۹۷۷ پرتاب کرده بود، ارائه کرده است.
در همین رابطه بخوانید: سفر میان‌ستاره‌ای به وسیله بادبان نوری با کسری از سرعت نور!
سفرهای فضایی دوردست
سفر فضایی انسان‌ها را به ماه و دست‌ساخته‌های بشر، آن را به اعماق منظومه خورشیدی در کنار سیاره‌هایی مانند زحل و مشتری رسانده است. در سال ۱۹۸۲، فضاپیمای وویجر-۲ از مجاورت سیاره اورانوس عبور کرد و نسبت به فضاپیماهای دیگر به اورانوس نزدیک‌تر شد. اکنون ۴۶ سال پس از پرتاب، وویجر-۲ در حال عبور از میان صورت فلکی طاووس (Pavo) در فاصله حدودا ۱۷۹ سال نوری از زمین است.
این در حالی است که ماموریت‌های فضایی مشابه معدودی در سال‌های اخیر اجرا شده‌اند. هزینه‌های مالی مانع اصلی در این راه است، اما چارچوب زمانی نیز یکی از عوامل است. باید در نظر داشت محاسبات مربوط به طراحی چنین سفرهای طولانی فضایی سال‌ها زمان می‌برد و همچنین طراحی و ساخت فضاپیمایی برای این منظور در حدود یک دهه زمان لازم دارد.