دانشمندان اعلام کردند حیات فرازمینی به احتمال زیاد در سیاره‌هایی کشف خواهد شد که به دور ستاره‌های دوگانه می‌چرخند. ستاره دوگانه یک سامانه ستاره‌ای است که در آن دو ستاره به دور مرکز سنگینی سراسری مشترک میان خود گردش می‌کنند. سامانه‌های دارای بیش از دو ستاره را سامانه‌های چند ستاره‌ای می‌نامند.
بررسی سامانه‌های ستاره‌ای دوتایی برای کشف حیات بیگانه
مطالعه‌ای درباره منظومه ستاره‌ای دوتایی NGC 1333-IRAS2A توسط آرایه میلی‌متری بزرگ آتاکاما (ALMA) در شیلی انجام شد. منظومه ستاره‌ای دوتایی مذکور در فاصله هزار سال نوری از زمین قرار دارد و تیم دانشگاه کپنهاگ (University of Copenhagen) دانمارک دریافتند که این منظومه توسط یک قرص متشکل از گاز و غبار احاطه شده است.
شبیه‌سازی‌ها نشان داد حرکت گاز و غبار احتمالا از یک الگوی پیوسته پیروی نمی‌کند و ستاره برای مدت طولانی می‌تواند بسیار درخشان‌تر شود که نشان می‌دهد حرکت غبار قوی‌تر است. این امر احتمالا به این دلیل است که گرانش مشترک ستارگان دوتایی بسته به نزدیکی آن‌ها به یکدیگر، بر قرص گاز و غبار به طور متفاوتی تاثیر می‌گذارد و وقتی قوی‌تر است، موجب می‌شود مقدار زیادی از مواد به سمت ستاره‌ها بروند.
به گفته محققان مواد در حال سقوط باعث گرم شدن قابل توجهی می‌شوند و این گرما، ستاره را بسیار درخشان‌تر از حد معمول می‌کند. این انفجارها قرص گاز و غبار را از هم جدا می‌کنند. در حالی که دیسک دوباره ایجاد می‌شود، انفجارها ممکن است همچنان بر ساختار منظومه سیاره‌ای بعدی تاثیر بگذارند.
دنباله‌دارها و انتقال حیات
هیچ سیاره‌ای در اطراف منظومه ستاره‌ای دوتایی یادشده شکل نگرفته است. پژوهشگران توضیح دادند که بر روی دنباله‌دارها تمرکز خواهند کرد، زیرا احتمالا نقش مهمی در تکامل زیست فرازمینی دارند.
به گفته اخترشناسان طول موج‌های تحت پوشش ALMA مشاهده مولکول‌های آلی کاملا پیچیده را ممکن می‌کند. بنابراین مولکول‌هایی با ۹ تا ۱۲ اتم و حاوی کربن تحت رصد آن‌ها هستند. این مولکول‌ها، به عنوان مثال اسیدهای آمینه که در دنباله‌دارها ذخیره شده‌اند، می‌توانند بلوک‌های سازنده مولکول‌های پیچیده‌تر و کلید حیات هستند.
در همین رابطه بخوانید: پژوهشگران برای موجودات فرازمینی پیام می‌فرستند
ستاره‌های دوتایی
بررسی‌های جدید نشان می‌دهند که درصد زیادی از ستارگان، بخشی از یک سامانه حداقل دو ستاره‌ای هستند. ستارگان دوتایی واقعی با ستارگان دوتایی نوری یکی نیستند؛ تفاوت آن‌ها در این است که ستارگان دوتایی نوری از زمین و از دیدگاه ما با چشم غیر مسلح نزدیک به یکدیگر یا گاهی به صورت یک ستاره دیده می‌شوند، ولی هیچ اثر گرانشی بر یکدیگر ندارند و فقط در راستای دید ناظر این‌گونه دیده می‌شوند.
ستاره‌های دوتایی گاهی می‌توانند بین یکدیگر جرم تبادل کنند و تکامل یابند. گفتنی است از معروف‌ترین ستارگان دوتایی می‌توان به الغول (Algol)، شباهنگ (Sirius) و ماکیان ایکس یک (Cygnus X-1) اشاره کرد.
دراحادیث ازپیشوایان علم موجوده که فرازمینی ها هزاران سال از ما فاصله دارند و اونا ما را میشناسند