ناسا فضاپیمایی را که قرار است با برخورد به یک سیارک مسیر حرکت آن را تغییر دهد، به‌وسیله حامل فضایی فالکون-۹ (Falcon-9) شرکت اسپیس‌ایکس (SpaceX) به فضا فرستاد. آژانس فضایی آمریکا می‌خواهد برای نجات زمین در برابر تهدیدهای فضایی آینده، این فضاپیما به‌نام دارت (Double Asteroid Redirection Test به‌اختصار DART) را با سرعت ۶.۵ کیلومتر بر ساعت به سیارکی بکوبد که با سرعت بیش از ۲۴ هزار کیلومتر بر ساعت در حال حرکت است. عملیات مذکور روز چهارشنبه ۲۴نوامبر (۳آذر) ساعت ۰۶:۲۱ به‌وقت گرینویچ از پایگاه فضایی وندنبرگ (Vandenberg) در ایالت کالیفرنیا انجام شد.
در برنامه دارت فضاپیمای ناسا پس از یک سال به‌همسایگی هدف خود موسوم به دیمورفوس (Dimorphos) می‌رسد که یک سیارک با قطری در حدود ۱۷۰ متر بوده و به‌دور سیارکی بسیار بزرگتر به‌نام دیدیموس (Didymos) می‌چرخد. فضاپیمای دارت به‌اندازه یک خودرو بوده و وزن آن تقریبا ۶۰۰ کیلوگرم است. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، پس از کوبیده شدن این فضاپیما به دیمورفوس، مدار تقریبا ۱۲ ساعته آن به دور سیارک چند دقیقه تغییر می‌کند.
تام استاتلر (Tom Statler)، پژوهشگر برنامه دارت، می‌گوید: «این ضربه مانند این است که یک گاری گلف با سرعت ۲۴ هزار کیلومتر در ساعت به یک استادیوم فوتبال برخورد کند. چنین ضربه‌ای به‌خودی خود در لحظه تغییری در چرخش دیمورفوس ایجاد نمی‌کند، اما به‌مرور تغییر ایجاد خواهد شد. در ابتدا دیمورفوس یک تزلزل ظریف را نشان می‌دهد که با شروع تاثیرات ناشی از برخورد، چرخش سیارک از حالت تعادل خارج می‌شود و ازآنجاکه هیچ اصطکاکی بین سیارک و فضای بیرونی وجود ندارد، این تزلزل فقط تا زمانی که تمام انرژی حاصل از برخورد به حرکت سیارک تبدیل نشود، سرعت می‌گیرد.»
همچنین ۵ سال بعد، ماموریت دیگری از جانب آژانس فضایی اروپا (ESA) به‌نام هرا (Hera)، میزان موفقیت ماموریت ناسا را بررسی می‌کند تا نتایج این برخورد را مشاهده کند. دانشمندان به‌طور گسترده در مورد آنچه از تغییر مسیر دیمورفوس انتظار می‌رود تحقیق کرده‌اند، اما راهی برای مستندسازی یا پیش‌بینی کامل نحوه رفتار این سیارک پس از برخورد ندارند.