ناسا می‌خواهد با انجام یک چالش و تمرین برای نجات زمین در برابر تهدیدهای فضایی آینده، یک فضاپیما را با سرعت ۶.۵ کیلومتر بر ساعت به سیارکی بکوبد که با سرعت بیش از ۲۴ هزار کیلومتر بر ساعت در حال حرکت است. این برنامه به‌نام دارت (Double Asteroid Redirection Test به‌اختصار DART) که ماموریتی را برای انحراف مسیر سیارک احتمالی از سمت زمین آزمایش می‌کند، طی ماه‌های آینده عملیاتی می‌شود.
در برنامه دارت فضاپیمای ناسا پس از یک سال به‌همسایگی هدف خود موسوم به دیمورفوس (Dimorphos) می‌رسد که یک سیارک با قطری در حدود ۱۷۰ متر بوده و به دور سیارکی بسیار بزرگتر به‌نام دیدیموس (Didymos) می‌چرخد. فضاپیمای برنامه دارت به‌اندازه یک خودرو بوده و وزن آن تقریبا ۶۰۰ کیلوگرم است. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، پس از کوبیده‌شدن این فضاپیما به دیمورفوس، مدار تقریبا ۱۲ ساعته آن به دور دیدیموس چند دقیقه تغییر می‌کند.
تام استاتلر (Tom Statler)، دانشمند برنامه دارت، می‌گوید: «این ضربه مانند این است که یک گاری گلف با سرعت ۲۴ هزار کیلومتر در ساعت به یک استادیوم فوتبال برخورد کند. چنین ضربه‌ای به‌خودی خود در لحظه تغییری در چرخش دیمورفوس ایجاد نمی‌کند، اما به‌مرور تغییر ایجاد خواهد شد. در ابتدا دیمورفوس یک تزلزل ظریف را نشان می‌دهد که با شروع تاثیرات ناشی از برخورد، چرخش سیارک از حالت تعادل خارج می‌شود و ازآنجاکه هیچ اصطکاکی بین سیارک و فضای بیرونی وجود ندارد، این تزلزل فقط تا زمانی که تمام انرژی حاصل از برخورد به حرکت سیارک تبدیل نشود، سرعت می‌گیرد.»
همچنین ۵ سال بعد، ماموریت دیگری از جانب آژانس فضایی اروپا (ESA) به‌نام هرا (Hera)، میزان موفقیت ماموریت ناسا را بررسی می‌کند تا نتایج و تاثیر این برخورد را مشاهده کند. لازم به‌ذکر است دانشمندان به‌طور گسترده در مورد آنچه از تغییر مسیر دیمورفوس انتظار می‌رود، تحقیق کرده‌اند، اما راهی برای مستندسازی یا پیش‌بینی کامل نحوه رفتار این سیارک پس از برخورد ندارند.