دانشمندان طی پژوهشی ادعا می‌کنند فرآیند پرتوکافت (Radiolysis) که باکتری‌ها را برای میلیون‌ها و میلیاردها سال در ترک‌های پر از آب سنگ‌های زمین حفظ کرده است، می‌تواند حیات میکروبی را در زیر سطح مریخ نیز پشتیبانی کند. طی این فرآیند عناصر رادیواکتیو در اعماق مریخ مولکول‌های آب را تجزیه کرده و موادی می‌سازند که می‌توانند حیات زیر سطح مریخ را تغذیه کنند.
به‌گفته جسی تارناس (Jesse Tarnas)، دانشمند ناسا و نویسنده اصلی پژوهش، محیطی که در مریخ بالاترین شانس قابل سکونت بودن را دارد، سطح زیرین آن است. بررسی سطح زیرین مریخ می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا دریابند حیات در سیاره سرخ وجود دارد یا خبر و بهترین نمونه‌های سطح زیرین مریخ در دسترس محققان، شهاب‌سنگ‌هایی هستند که به زمین برخورد کرده‌اند.
تارناس و همکارانش اندازه ذرات، ترکیبات معدنی و عناصر رادیواکتیو موجود در شهاب‌سنگ‌های مریخی را بررسی کردند و تخلخل پوسته مریخ را با استفاده از داده‌های ماهواره‌ها و مریخ‌نوردها تخمین زدند. آن‌ها همچنین این ویژگی‌ها را درون یک مدل رایانه‌ای برای شبیه‌سازی پرتوکافت وارد کردند تا مشاهده کنند این فرآیند با چه میزانی از اثربخشی می‌تواند سولفات و گاز هیدروژن تولید کند. سولفات و گاز هیدروژن مواد شیمیایی هستند که می‌توانند از متابولیسم باکتری‌های زیر سطح پشتیبانی به‌عمل آورند. آن‌ها درنهایت به این نتیجه رسیدند که میلیون‌ها میکروب می‌توانند در یک کیلوگرم سنگ زندگی کنند.
محققان پیش‌تر پرتوکافت مریخ را مطالعه کرده بودند، اما این اولین تخمین با استفاده از سنگ‌های مریخی است که قابلیت سکونت را در زیر سطح این سیاره ارزیابی می‌کند. گفتنی است قابل سکونت‌ترین نمونه آزمایش‌شده شهاب‌سنگی است که از سنگی به‌نام «رگولیت برچیا» (Regolith Breccia) تشکیل شده بود. به‌گفته تارناس گمان می‌رود منشا این سنگ‌ها بلندی‌های جنوب مریخ باشد که قدیمی‌ترین ناحیه سطح سیاره هستند. طبق توضیحات این پژوهش، حیات زیر سطح نیازمند آب است و اینکه زیر سطح مریخ آب وجود دارد یا خیر، موضوعی نامشخص است، اما قدم مهم بعدی می‌تواند تعیین وجود آب باشد. بنابراین پژوهش مذکور محرکی برای جستجوی آب زیر سطح سیاره سرخ خواهد بود.