محققان دانشگاه هنگ کنگ (University of Hong Kong) پس از بررسی داده‌های به‌دست‌آمده از مریخ‌نورد کنجکاوی (Curiosity) ناسا بیان کردند به‌نظر می‌رسد رسوباتی که توسط این مریخ‌نورد در بیشتر ماموریت‌ها بررسی شده است، رسوبات ایجادشده توسط دریاچه‌ها نیستند. به‌گفته دانشمندان سنگ‌های رسوبی که طی بیش از ۸ سال اخیر مورد بررسی قرار گرفته‌اند در حقیقت شن و ماسه‌ای هستند که از جو و توسط باد به این منطقه آمده‌اند و مواد معدنی تغییرشکل‌یافته که از برخورد آب و ماسه به‌وجود می‌آیند، در بستر این دریاچه شکل نگرفته‌اند.
محققان از روش‌های اندازه‌گیری شیمیایی و اشعه‌ایکس به‌همراه تصاویر سنگ‌ها برای کشف ارتباط میان ترکیبات سنگ‌ها و فرایندهای زمین‌شناختی استفاده کردند. جو میچالسکی (Joe Michalski)، محقق دانشگاه هنگ کنگ، می‌گوید: «الگوهای مهمی در سنگ‌ها پیدا شده که نمی‌توان آن‌ها را در محیط دریاچه پیدا کرد. همچنین برخی از این عناصر محلول در آب هستند، درحالی‌که برخی دیگر در آب حل نمی‌شوند.»
قابلیت حل شدن یک ماده نه‌تنها به ویژگی‌های خود عنصر، بلکه به مایعی نیز که در آن حل می‌شود، بستگی دارد. این موضوع همچنین به اسیدی، نمکی یا اکسنده بودن مایع مذکور مرتبط است. خاک‌های مریخ از بالا به پایین دچار هوازدگی شده‌اند و با افزایش هوازدگی عنصر آهن در آن‌ها تقلیل رفته است که این نشان می‌دهد جو مریخ در گذشته مانند امروز اکسنده نبوده است.