سازمان مدیریت پروازهای غیر نظامی سنگاپور (CAAS) و سازمان مدیریت دریایی و بنادر سنگاپور (MPA) برای بهبود عملیاتهای امداد و نجات هوایی و دریایی این کشور مبلغ 8.4 میلیون دلار را برای توسعه‌ی یک تکنولوژی ماهواره‌ای سرمایه‌گذاری کردند.
این تکنولوژی که که سال آینده به بهره‌برداری می‌رسد، یک سامانه جستجو و نجات با نام اختصاری MEOSAR می‌باشد که از ماهواره‌های مدار MEO برای دریافت سیگنالهای تولیدشده توسط فرستنده‌های رادیویی هواپیماها، کشتی‌ها و یا افراد نیازمند کمک استفاده می‌کند و سپس اطلاعات مکانی این فرستنده‌ها را در اختیار تیمهای امداد و نجات می‌گذارد. سامانه‌ی MEOSAR نسبت به سیستمهای جستجو و نجات فعلی که از ماهواره‌های مدار LEO استفاده می‌کنند و LEOSAR نامیده می‌شوند دقت مکانیابی بالاتر و قابلیت تشخیص سریعتری دارد و عملیات امداد و نجات را موثرتر می‌کند.
سیگنالهای اضطراری که توسط فرستنده‌ها صادر می‌شوند، توسط ماهواره‌های مدار MEO دریافت شده و به پایگاه زمینی ارسال می‌شوند. این پایگاه شامل یک مرکز کنترل ماموریت و یک ترمینال داده می‌باشد که سیگنالهای فرستاده شده توسط ماهواره‌ها را پردازش کرده و محل ارسال آنها را به همراه اطلاعات تکمیلی در اختیار مرکز کنترل قرار می‌دهد. سپس مرکز کنترل ماموریت اطلاعات مربوطه را به مراکز کنترل ماموریت دیگر و تیمهای امداد و نجات می‌فرستد. لازم به ذکر است که مراکز کنترل ماموریت توسط شبکه‌های مخابراتی به هم متصل هستند و مسئولیت ارسال پیغام‌های اضطراری به مراکز واقع در کشورهای برونئی، مالزی و میانمار نیز به عهده‌ی سنگاپور می‌باشد.
به کارگیری سامانه‌ی MEOSAR، بخش از برنامه‌ی Cospas-Sarsat محسوب می‌گردد. این برنامه، یک برنامه بشردوستانه بین‌المللی است که بر پایه استفاده از سامانه‌های هشدار ماهواره‌ای برای کمک به پاسخ دقیق و مناسب توسط تیمهای امداد و نجات بنا نهاده شده است. کشور سنگاپور نیز از سال 1991 به این برنامه پیوسته و یکی از 40 کشور شرکت‌کننده در آن می‌باشد.
اندرو تان (Andrew Tan) مدیر اجرایی MPA می‌گوید: «در هر عملیات جستجو و نجات، زمان یکی از فاکتورهای اصلی است. سامانه MEOSAR به ما کمک می‌کند تا شخص نیازمند به کمک را سریعتر و با دقت بیشتر مکانیابی کنیم و با ارسال تیمهای امدادی، عده بیشتری را نجات دهیم.»