مریم فخیمی: 12 مهر 1336 بود که صدای”بیب،بیب” در گیرنده‌های رادیوی بسیاری از کشورهای جهان دریافت شد. این علامتی از نخستین ماهواره ساخت بشر بود. 60 سال پیش بود که اتحاد جماهیر شوروی نخستین ماهواره ساخت بشر را به فضا پرتاب کرد. پرتاب اسپوتنیک-۱ به مدار زمین آغازگر عصر فضا و مسابقه فضایی شد. از آن زمان تا کنون ماهواره‌های بسیاری با اهداف مختلف به مدار زمین ارسال شدند. ماهواره‌ها کاربردهای زیادی چون مخابرات، بررسی منابع زمینی، پژوهش و کاربردهای نظامی و جاسوسی دارند. بخشی از پژوهش‌های علمی و تخصصی که در آزمایشگاه‌های مستقر در فضا انجام می‌شود، هرگز نمی‌توانست روی کرهٔ زمین جنبهٔ عملی به خود گیرد. ماهواره‌ها در کنارتامین اقتدارموجب پیشرفت علم و صنعت فضایی شده، کسب و کار را رونق بخشیده، فرصت‌هایی برای شناخت و بهره‌برداری مفید از منابع حیاتی زمین (انرژی، معادن و دریاها) را فراهم آورده است. با گذشت 60 سال از ساخت نخستین ماهواره، تکنولوژی ساخت بسیار پیشرفت کرده و اکنون ماهواره‌ها کوچک و سبک همچون مینی‌ماهوراه‌ها، میکروماهواره‌ها و ماهواره‌های مینیاتوری پیشگام نسل جدید ماهواره‌ها هستند. این ماهواره‌های کوچک هزینه ماموریت‌های علمی، تحقیقاتی و مخابراتی را کاهش و کاربردها را افزایش می‌دهند.
کتاب «ماهواره، استفاده صلح‌آمیزاز فضا» در 6 فصل و 152 صفحه نگارش شده است. این کتاب، باهدف الهام بخشی جوانان این مرزوبوم و افزایش شناخت عموم جامعه به خدمات فضایی و فناوری‌های فضایی حال حاضر دنیا به رشته تحریر درآمده است.
در فصل اول شرایط محیطی فضای نزدیک زمین و مدارهای ماهواره تعریف شده، فصل دوم به تلاش بشر برای تسخیر فضای ماورای جو می‌پردازد، در فصل سوم انواع ماهواره‌های عملیاتی و کاربردهای آن‌ها معرفی شده، در فصل چهارم سامانه فضایی با اجزای بخش زمینی و فضایی تشریح و اجزای یک ماهواره ارائه شده، در دو فصل بعدی نیز به ترتیب به روند توسعه صنعت فضایی و مباحث حقوق عمومی فضا اشاره شده است.
محمد حسن‌نیا (کارشناس ارشد مخابرات / کارشناس سازمان فضایی ایران) و آذر پارسا قایش قورشاقی (کارشناس ارشد حقوق بین‌الملل) نویسندگان این کتاب هستند.
این کتاب در سال 94 توسط انتشارات خورشیدآفرین منتشر شد.
