شرکت بوئینگ (Boeing) سامانه فرود کپسول فضایی استارلاینر (Starliner) خود را با موفقیت آزمایش کرد. این سامانه طی شش پرواز آزمایشی در صحرای نیومکزیکوی آمریکا تست شد و یکی از موضوعاتی که تیم آزمایش به بررسی آن پرداخت، قابلیت استفاده مجدد از چترهای فرود بود. تست بخش سخت‌افزاری و نحوه تعامل قسمت‌های مختلف سامانه نیز از دیگر مواردی بود که در پروازهای آزمایشی به‌دقت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
طی آزمایش نهایی نیز سامانه فرود از ارتفاع بیش از ۱۰ هزار متری سقوط کرد و تیم تحقیقاتی در طول مسیر برخی موارد مهم را برای این سقوط شبیه‌سازی کردند که طی یکی از آن‌ها عملکرد سامانه تنها با کمک یک چتر آزمایش شد. تیم مذکور با تقویت برخی از عناصر چترهای اصلی، اطلاعات بیشتری را در دومین عملیات پرواز آزمایشی استارلاینر مورد بررسی قرار خواهند داد تا فضاپیما بتواند پروازی مطمئن را در سال ۲۰۲۱ تجربه کند.
این کپسول فضایی که در دسامبر۲۰۱۹ برای نخستین بار برای اتصال به ایستگاه فضایی بین‌المللی به فضا پرتاب شد، به‌دلیل یک مشکل غیرمعمول به این ایستگاه نرسید. فضاپیمای بوئینگ توسط حامل فضایی اطلس ۵ (Atlas V) از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال (Cape Canaveral Air Force Station) پرتاب شد؛ اما حدود ۱ ساعت بعد، تیم انجام مأموریت اعلام کرد که یک مشکل فنی در این کپسول ایجاد شده و این فضاپیما در مداری غیر از مدار پیش‌بینی شده قرار گرفت.
ناسا پیش‌تر از شرکت‌های خصوصی درخواست کرده بود فضاپیمایی را برای حمل انسان و جایگزینی برنامه شاتل فضایی که در سال ۲۰۱۱ به کار خود پایان داد، طراحی کنند. شرکت اسپیس‌ایکس (SpaceX) با در نظر داشتن همین امر بودجه‌ای ۲.۶ میلیارد دلاری را به ساخت کپسول کرو دراگون (Crew Dragon) اختصاص داد و بوئینگ نیز ۴.۲ میلیارد دلار را برای ساخت کپسول استارلاینر از دولت آمریکا دریافت نمود. این دو شرکت در ابتدا پیش‌بینی کردند که فضاپیماهای آن‌ها تا سال ۲۰۱۷ آماده استفاده خواهند بود، اما توسعه هر دو فضاپیما بیش از زمان پیش‌بینی شده به‌طول انجامید.