نتایج یک بررسی جدید نشان می‌دهد، سیاره زهره (Venus) پوشیده از اقیانوس نیست و سراسر گدازه داغ است. بر همین اساس سازمان ناسا (NASA) اعلام کرده این نظریه که سیاره زهره زمانی می‌توانسته میزبان حیات باشد بسیار ضعیف به نظر می‌رسد.
دانشمندان امیدوار بودند که روزگاری در سیاره زهره یک اقیانوس باستانی وجود داشته، اما مطالعه جدید نشان می‌دهد که صحت چنین چیزی بسیار بعید است. دانشمندان طبق شواهد اخیر نتیجه گرفته‌اند که آنچه که در ارتفاعات موجود در سیاره زهره جاری است، آب نیست بلکه گدازه‌های مذاب هستند.
پس از بررسی مجدد سنگ‌ها در منطقه، تیمی از متخصصان تشخیص داده‌اند که آنچه در ابتدا گفته می‌شد سنگ‌های گرانیتی هستند در واقع بازالت هستند که با خنک شدن سریع گدازه‌ها ایجاد می‌شوند. به گفته آلن تریمان (Allan Treiman) از مؤسسه قمری و سیاره‌ای (Lunar and Planetary Institute به اختصار LPI) متعلق به ناسا، اطلاعات ما درباره سطح زهره بسیار کم است.
زهره دومین سیاره زمین‌سان منظومه شمسی است که مدار آن در میان مدارهای زمین و عطارد (Mercury) قرار گرفته است. این سیاره داغ‌ترین سیاره شناخته شده در منظومه شمسی می‌باشد که دمای میانگین سطح آن به ۴۶۵ درجه سانتی‌گراد می‌رسد. زهره یکی از سیاره‌های سنگی و فشرده و دارای آتشفشان‌های فعال، زمین‌لرزه و رشته‌کوه است. زمان لازم برای یکبار گردش این سیاره به دور خورشید ۲۲۵ روز زمینی است.