روسیه از برنامه خود برای توسعه فضاپیمایی با سوخت هسته‌ای با هدف حمل محموله‌های سنگین به اعماق فضا رونمایی کرد. ماژول انرژی فضاپیمای مذکور زئوس (Zeus) نام دارد و از یک رآکتور هسته‌ای ۵۰۰ کیلوواتی بهره می‌برد. بنابر اعلام آژانس فضایی روسیه موسوم به روسکاسموس (Roscosmos) این فضاپیما قرار است در سال ۲۰۳۰ ماموریتی به‌سوی مشتری داشته باشد. روسیه در این ماموریت ابتدا به ماه می‌رود، سپس به‌سمت زهره حرکت می‌کند تا با کمک گرانش این سیاره به‌سوی مقصد نهایی خود یعنی مشتری برود. کل مدت زمان این ماموریت حدود ۵۰ ماه به‌طول خواهد انجامید. متخصصان روسکاسموس توسعه ماژول زئوس را از سال ۲۰۱۰ آغاز کرده‌اند و نمونه اولیه آن در سال ۲۰۱۸ آماده شد. روسیه همچنین امیدوار است در نهایت بتواند از همین فناوری برای تامین انرژی ایستگاه فضایی آینده خود استفاده کند.
ایالات متحده نیز درصدد بهره‌گیری از پیشران‌های هسته‌ای برای سفر به اعماق فضاست. مطابق تخمین‌های آژانس فضایی آمریکا استفاده از پیشران هسته‌ای مدت زمان سفر به مریخ را از سه سال به کمتر از یک سال کاهش می‌دهد. مدتی پیش دن برویلت (Dan Brouillette)، وزیر انرژی آمریکا، خطاب به شورای ملی فضای (National Space Council) این کشور اعلام کرد که ایالات متحده در حال توسعه سامانه‌های هسته‌ای نوین مختلفی برای کاربرد در ماه و دیگر پایگاه‌های فضایی و همچنین ماموریت‌های دوردست میان‌سیاره‌ای سرنشین‌دار و بدون سرنشین است. به‌گفته برویلت، وزارت انرژی ایالات متحده پیوندهای نزدیک‌تری را با ناسا ایجاد کرده است تا برنامه‌های این سازمان را تقویت و تسریع کند.
آژانس پژوهشی پیشرفته دفاعی آمریکا موسوم به دارپا (DARPA) نیز اخیرا اعلام کرده است پیشران حرارتی هسته‌ای (NTP) را برای ماموریت‌های فضایی آزمایش می‌کند. دارپا در نظر دارد برای این منظور یک فضاپیما مجهز به چنین نوع پیشرانی را تا سال ۲۰۲۵ به بالای مدار لئو ارسال کند. پیشران‌های هسته‌ای همان‌طور که از نامشان پیداست از سوخت‌های هسته‌ای غنی‌شده استفاده می‌کنند. هرچند هزینه ساخت یک پیشران اتمی نسبت به پیشران‌هایی با سوخت‌های فسیلی بسیار بیشتر است، اما هزینه آن در بلندمدت به‌مراتب کمتر خواهد بود.
espash ، espash ، isna ، digiato ، businessinsider