تیمی از محققان دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس (UCLA) نتایج مربوط به پژوهش جدیدی را منتشر کرده‌اند که با استناد بر شواهد تازه، یکتا بودن زمین را به چالش می‌کشد. ادوارد یانگ (Edward Young) پروفسور این دانشگاه در این باره گفته است تیم محققان UCLA به این نتیجه رسیده‌اند که احتمالاً سیاره‌های خاکی زیادی مانند زمین در این عالم وجود دارد.
سرپرستی این تیم را الکساندر دویل (Alexandra Doyle) دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد ژئوشیمی و اخترشیمی دانشگاه کالیفرنیا بر عهده داشته است. دویل در این پژوهش روش تازه‌ای برای تحلیل جزئیات ژئوشیمی سیاره‌های خارج از منظومه شمسی ابداع کرد. او برای این منظور عناصر موجود در صخره سیارک‌ها یا ذرات ایجاد شده از سیاره‌های صخره‌ای را که به دور شش کوتوله سفید می‌گشتند مورد تحلیل و بررسی قرار داد. کوتوله‌های سفید (White dwarf) تراکم توده‌ای بالایی دارند و بقایای سوخته شده از ستاره‌های معمولی هستند.
این ستاره‌ها جاذبه بسیار قدرتمندی دارند که باعث می‌شود عناصر سنگینی نظیر کربن، اکسیژن و نیتروژن به درون بافت‌هایشان نفوذ کند و در نتیجه امکان بررسی این عناصر از طریق تلسکوپ‌ها دیگر وجود نخواهد داشت. نزدیک‌ترین کوتوله سفید بررسی شده در این پژوهش ۲۰۰ سال نوری از زمین فاصله داشت و دورترین‌شان در فاصله ۶۶۵ سال نوری قرار داشت.
بخش اعظم دیتای مورد استفاده در این پژوهش از طریق تلسکوپ‌های کِک (W. M. Keck Observatory) در هاوایی به دست آمده بود. دویل اظهار داشت که در زمان بررسی کوتوله سفید رنگ انتظار مشاهده هیدروژن و هلیوم را داشته اما مواد دیگری نظیر سیلیکون، منیزیم، کربن و اکسیژن را هم مشاهده کرده است و نکته قابل توجه حجم اکسید آهن مشاهده شده در ترکیبات این صخره‌ها بوده است.
البته هنوز مشخص نیست که چرا سیاره‌های موجود در منظومه شمسی تا این اندازه اکسیژن را در ترکیبات خود دارند و به همین خاطر اظهار نظر در مورد مقدار اکسیژن کشف شده در سیارات منظومه‌های دیگر بسیار دشوار است. اما روشن است که اکسیداسیون در ایجاد میدان مغناطیسی، تکتونیک صفحه‌ای (Plate tectonics) و دیگر فرایندهای ضروری برای حیات روی زمین مؤثر بوده است.
به گفته دویل، عدم دوام اکسیژن، درست به اندازه فشار و محدودیت‌های دمایی در شکل‌گیری مواد اصلی درون یک سیاره اهمیت دارند. بنابراین اکسیژن را می‌توان یکی از عوامل مهم در سکونت‌پذیری قلمداد کرد.
از سویی محققان کشف کردند که ترکیبات شیمیایی (شامل آهن) زمین، مریخ و سیارک‌های موجود در منظومه شمسی در اجرامی که با کوتوله‌های سفید برخورد داشته‌اند، به وفور یافت می‌شوند. به بیان دیگر، اجرامی که ترکیبات شیمیایی یکسانی با زمین و مریخ دارند در سراسر راه شیری وجود داشته و این موضوع احتمال وجود حیات فرازمینی در جای دیگری از کهکشان را تقویت می‌کند.