این دو چهره خندان هریسون اشمیت(Harrison Schmitt) و یوجین سرنان (Eugene Cernan) فضانوردان آپولو-۱۷ (Apollo-17) هستند. آن‌ها آخرین انسان‌هایی به شمار می‌روند که به کره ماه سفر کردند.
آن‌ها روز ۷ دسامبر ۱۹۷۲ به همراه رونالد ایوانز (Ronald Evans) با سفینه آپولو-۱۷ راهی ماه شدند و طبق برنامه پس از قرار گرفتن در مدار این کره، سرنان و اشمیت به درون مه‌نشین رفته، در دوازدهمین گردش به دور ماه آن را از سفینه اصلی جدا کردند و دقایقی بعد به سطح ماه رسیدند.
حضور اشمیت به عنوان یک دانشمند زمین‌شناس در این گروه، به ناسا امکان داد که نمونه‌های با ارزشی از خاک و سنگ ماه به زمین آورده شود. آنان جمعاً بیش از ۱۱۳ کیلوگرم از خاک و سنگ ماه را با خود به زمین آوردند.
سرنان و اشمیت با خودرو مه‌نورد، ۳۶کیلومتر رانندگی و از چندین نقطه نمونه جمع‌آوری کردند. فضانوردان با یک مته سوراخی به عمق ۲.۴۵ متر را بوجود آوردند و نمونه‌هایی از این عمق را تهیه کردند.
آنان جمعاً ۷۵ ساعت در ماه اقامت داشتند و طی سه خروج از سفینه مه‌نشین، ۲۲ ساعت را در ماه پیاده روی و رانندگی کردند. در پایان، اشمیت و سرنان به مه‌نشین بازگشته و راهی مدار ماه شدند تا به همکار دیگرشان بپیوندند که در آنجا بسر می‌برد.
سرنان آخرین فضانورد آپولو بود که ماه را ترک گفت. آپولو-۱۷ به فاصله ۱.۸ کیلومتری از محل‌پیش بینی شده در ۳۰۰ کیلومتری شرق پاگوپاگو در اقیانوس اطلس فرود آمد. با بازگشت آپولو-۱۷ به زمین پرونده طرح ۲۴ میلیارد دلاری سفر انسان به ماه بسته شد و نام اشمیت و سرنان به عنوان آخرین مسافران ماه به ثبت رسید.
از جمله نکات جالب این سفر آن بود که هریسون اشمیت بعد از نخستین راهپیمایی بر سطح ماه و با بازگشت به داخل مه نشین دچار حالتی شبیه به سرماخوردگی گردید. بعدا مشخص شد که او به گرد و غبار ماه حساسیت دارد!