محققان استرالیایی و آمریکایی به شواهدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد مرکز کهکشان راه شیری در گذشته‌ای نه چندان دور، منفجر شده است. به گفته آن‌ها حدود ۳.۵ میلیون سال پیش دو انفجار مخروطی شکل در دو جهت مخالف مرکز کهکشان راه شیری رخ داده که تأثیرات آن تا ۲۰۰ هزار سال نوری قابل بررسی بوده است.
این پدیده موسوم به شعله سیفرت (Seyfert Flare)، دو انفجار بزرگ را در مرکز راه شیری به وجود آورده است. قدرت این انفجارها به قدری بود که بر جریان ماژلانی که در فاصله حدود ۲۰۰ هزار سال نوری از راه شیری قرار دارد، اثر گذاشته است. نوار ماژلانی یا جریان ماژلانی (Magellanic Stream) نواری است که از دو ابر ماژلانی کوچک و بزرگ رد می‌شود و به دیسک کهکشان راه شیری برخورد کرده و از آن نیز عبور می‌کند.
تخیل یک هنرمند از انفجار عظیم در مرکز کهکشان راه شیری و تأثیر آن بر جریان ماژلانی
پدیده مذکور در حقیقت به دلیل تأثیرش بر جریان ماژلانی کشف شد؛ تأثیری که سبب انتشار یک درخشش عجیب شده و درباره آن توضیحی ارائه نشده است. پیش‌تر، یک تحقیق نشان داده بود که نور ماورای بنفش ناشی از شعله سیفرت باعث شده که هیدروژن موجود در جریان ماژلانی در طول موج خاصی بدرخشد.
به گفته دانشمندان چنین انفجار عظیمی احتمالاً در نتیجه فعالیت‌های هسته‌ای مربوط به سیاه‌چاله کمان ای* (*Sagittarius A) به وجود آمده است؛ سیاه‌چاله‌ای که در مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد و ۴.۲ میلیون بار از خورشید بزرگتر است.
یکی از محققان این پژوهش می‌گوید: «تا پیش از این تحقیق تصورمان بر این بود که کهکشان راه شیری یک کهکشان غیر فعال بوده و هسته درخشانی ندارد. اما نتایج پژوهش جدید نشان می‌دهد که باید از دریچه دیگری به نحوه تکامل و طبیعت کهکشان خانگی خود بنگریم.»
جاس بلندهاتورن (Joss Bland-Hawthorn) سرپرست این پژوهش نیز عنوان می‌کند: «شعله سیفرت قاعدتاً به پرتو یک فانوس دریایی شباهت داشته است. برای فهم این موضوع کافی است فضای تاریکی را تصور کنید که ناگهان با پرتو یک فانوس دریایی برای مدت کوتاهی روشن می‌شود.»
گفتنی است محققان این مطالعه با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل (Hubble) توانستند زمان رخ دادن این انفجار بزرگ را مشخص نمایند.