تابش سیاهچالهای میتواند زندگیبخش باشد
دانشمندان دانشگاه هاروارد (Harvard University) به این نتیجه رسیدهاند که تابش سیاهچاله همیشه اثرات مخرب ندارد و حتی میتواند زندگیبخش باشد.
دانشمندان برای جست و جوی حیات فرازمینی بیشتر بر منطقه گلدیلاک (Goldilocks) (نام داستانی که در آن دختری بهنام گلدیلاک، سه نوع شوربا را امتحان و شوربایی را که نه شور و نه بینمک است را انتخاب میکند) تمرکز میکنند. این منطقه، ناحیهای در اطراف ستارهها است که سیارههای قرار گرفته در آن، میزانی آب در سطح خود دارند.
اما هماکنون گروهی از دانشمندان دانشگاه هاروارد ادعا میکنند که یک منطقه گلدیلاک دیگر نیز برای گشتن به دنبال حیات فرازمینی وجود دارد و منظور آنها از منطقه گلدیلاک دیگر، مناطقی است که به جای ستاره، یک سیاهچاله در مرکز آنها وجود دارد.
سفیدچاله چیست و چه تفاوتی با سیاهچاله دارد؟ پیشنهاد میکنیم مقاله ما را در این باره بخوانید.
تجدید نظر درباره تابش
سیاهچالههای فوق سنگین با دیسکهای چرخانی از گاز و غبار احاطه شدهاند که به مجموعه سیاهچاله و این دیسکهای چرخان، هسته فعال کهکشانی (AGN) گفته میشود. این دیسکهای چرخان، میزان قابل توجهی نور از خود تابش میکنند و بسیاری از دانشمندان بر این عقیده هستند که این تابش میتواند اتمسفر سیارههای نزدیک را از بین ببرد و اطراف سیاهچاله، ناحیه مرگ تشکیلدهد.
اما هماکنون دانشمندان هاروارد این عقیده را به چالش کشیدهاند و مقاله پژوهش خود را در مجلهی استروفیزیکال ژورنال (Astrophysical Journal) منتشر کردند. پژوهشگری به نام منسیو لینگام (Manasvi Lingam) به وبگاه خبری لایو ساینس (Live Science) گفت: «مردم همیشه درمورد اثرات مخرب و ویرانگر سیاهچالهها صحبت میکنند. ما این موضوع را بازبینی کردیم و سعیکردیم میزان مخرب بودن این تابشها را اندازهگیری کنیم و همچنین ویژگیهای مثبت آن را پیدا کنیم.»
مناطق گلدیلاک کهکشانی
برای این کار، پژوهشگران از هستههای فعال کهکشانی، مدلهای کامپیوتری تهیه کردند و با استفاده از آنها توانستند مناطق گلدیلاک کهکشانی اطراف سیاهچالهها را پیدا کنند.
پژوهشگران در مطالعه خود به این نتیجه رسیدند که اگر سیارهای در این ناحیه قرار بگیرد، اتمسفر آن دست نخورده باقی میماند و حتی تابش AGN میتواند مولکولهای آن را به ترکیبهای زندگیبخش تجزیه کند. ضمنا در این ناحیه، تابش AGN میتواند باعث فوتوسنتز نیز شود.
لیوانِ نیمهپر
اعضای تیم مورد نظر، اثرات منفی تابش AGN روی سیارههای نزدیک را نیز دوباره بررسی کردند و متوجه شدند که این تأثیرات به شدتی که همیشه گفته میشد نیست و در بازتاب این تأثیرات منفی، بسیار مبالغه شدهاست.
درحالیکه پژوهشهای پیشین نشان میداد که اثرات مخرب سیاهچالهای هماندازه سیاهچاله مرکز راه شیری به نام سجیتریوس آ (Sagittarius A) میتواند تا فاصله ۳۲۰۰ سال نوری، اتمسفر سیارهها را از بین ببرد، پژوهش جدید نشان داد که این اثرات مخرب تنها تا فاصله ۱۰۰ سال نوری از سیاهچاله ادامه دارد.
لینگام درمصاحبه با لایو ساینس میگوید: «اطلاعاتی که در مورد زمین داریم به ما نشان میدهند که شاید ناحیهای که تحت پوشش اثرات مثبت تابش AGN قرار میگیرد، از ناحیهای که تحت تأثیر اثرات منفی آن قرار میگیرد بزرگتر باشد. این نکته مسلما شگفتانگیز است.»